zaterdag 30 april 2016

Ik wil niet online, maar word gedwongen!

Ik weet dat ik een beetje tussen twee generaties in hang. Ik begrijp de oudere generatie, maar ook de jongere generatie. Maar voel me bij beiden niet thuis. Misschien is dat wel die middelbare leeftijd-fase....
Ik begrijp de mensen die het jammer vinden dat de V&D er niet meer is, maar er zijn ook mensen die er een drama van maken, dat heb ik niet. Het is jammer maar een gevolg van de tijd. Voor alles is een tijd van komen en gaan. Ik begrijp ook de jongeren die denken, wie maakt zich nou druk om een winkel?

Online shoppen is niet helemaal mijn ding, een beetje. Ligt eraan om welke producten het gaat..... Het is handig dat je kunt shoppen waar en wanneer je wilt. Alleen het 'gemak' van thuis bezorgen en retour sturen is voor mij een crime. Ik werk vijf dagen, dus thuisbezorgen is dan lastig. En terugsturen vind ik ook teveel gedoe. Dus alles wat ik moet passen, koop ik in een winkel waar ik het direct terug kan hangen, tenzij ik 100 % zeker ben van iets. Dan koop ik weleens wat in dit genre online. Versproducten online is nog een brug te ver voor mij. Ik ben zo'n consument die wil zien, ruiken en voelen......

Maar even terug naar het logistieke deel. Er is weleens een pakketje bezorgd bij de buren (Beekenkamp) en dat is niet handig! Daar baal ik dan van. En ik ben weleens een pakketje kwijt geweest wat vier huizen terug bezorgd was zonder een briefje in mijn brievenbus te doen. En deze mensen namen de moeite niet dit te laten weten. Wat ze ook niet verplicht zijn trouwens. Maar, ook niet handig!
Ik kan het natuurlijk op m'n werk laten bezorgen, maar ben niet altijd op dezelfde locatie aanwezig en wil m'n collega's er niet te vaak mee lastig vallen. Dus het blijft een puntje voor mij.

Nu heb ik nieuwe elektrische tandenborstels nodig. Ze maken steeds vaker, wel een elektrisch geluid maar verder gebeurt er weinig tot niks meer. Ook voor dit soort dingen is een tijd van komen en gaan.....
Dus ik denk, laat ik dit gewoon hier in het naburige Maasluis kopen, zodat deze winkels straks ook niet verdwenen zijn. Vroeger kocht ik dit soort dingen regelmatig bij de Kijkshop. En zo waar, deze bestaat nog! Ook in Maasluis. Als je daar binnen stapt, is het eigenlijk heel bijzonder dàt het nog bestaat. De vitrines zijn half leeg, dan moet je een briefje invullen met een nummer. Hoe old-school wil je het hebben? Dan wordt het nummer ingetypt in een computer, die hebben ze dan weer wèl. Je bestelling komt dan via een soort luik van boven waar iemand het inzet, naar beneden. Dus ik maakte me een voorstelling van dit tafereel. Er zit iemand dag in dag uit te wachten op een melding dat ze iets op moeten zoeken en dat in zo'n 'stortkoker' zetten. En wat als er niemand iets wil kopen, wat doet die persoon dan? Maar goed, er was nog maar 1 tandenborstel op voorraad en geen vier.... Vriendelijk vertelde ik dat ik ze graag vandaag wilde hebben, omdat ik anders volgende week weer op pad moet voor die dingen.
Even googlen in de auto en Blokker had ze ook in de aanbieding. Gelukkig, die bestaat ook nog. En ook in Maasluis. In de auto, gas, parkeren, winkel in en bij de balie mijn bestelling doorgeven. "Ik wil vier tandenborstels". De vriendelijke mevrouw ging op zoek in de lades en kwam tot de conclusie dat ze er nog maar twee had. Je begrijpt, mijn teleurstelling was groot. Wat een gedoe met de winkels van tegenwoordig, het kost mij (spaarzame vrije) tijd en benzinegeld en zij hebben geen voorraad met als gevolg, geen gezellige klanten. Ik ben trouwens vriendelijk gebleven, of laten we zeggen, niet onaardig geweest.

Misschien moet ik ze dan toch online bestellen? Het zal toch niet waar zijn.....

Gelukkig zit de Etos aan de overkant, die heeft ook van die dingen, en ja hoor, ik zag ze staan. Voor dezelfde prijs als bij Blokker en Kijkshop, overal een unieke scherpe actieprijs, maar overal hetzelfde. Met een tevreden gevoel ging ik naar de kassa. Het vriendelijke meisje ging zoeken in de lades, want in de winkel bleken dummie-verpakkingen te staan. En je raadt het al, "mevrouw, ik heb er nog maar 1". De meneer die naast me stond (leeftijd rond de zestig), zei: "Je moet dit ook online bestellen, mevrouw, want de winkels hebben geen voorraad meer, ze zorgen er zelf voor dat ze geen klanten meer hebben straks. En dan vinden ze het raar dat de stekker eruit wordt getrokken."
Het meisje keek me beteuterd aan; "Ja, mevrouw en ik zit tussen de klant en de winkel in en krijg dagelijks dit soort reacties, maar ik kan er niks aan doen....."
Daar sta je dan met je goede gedrag als 'redder in nood' voor de plaatselijke winkels. 
 
Ik stapte in de auto, gaf gas, ging aan de keukentafel zitten en bestelde m'n tandenborstels binnen 3 minuten, voor dezelfde prijs, zonder verzendkosten. Maandag worden ze geleverd! Gelukkig is Leo thuis omdat het schoolvakantie is.......

woensdag 6 april 2016

Een gelukkig kind is ook belangrijk!

Ik zie meestal kinderen die er keurig netjes uitzien, mooie kleertjes, haar netjes zoals het hoort en bijpassende schoentjes. Dit zou ik ook graag willen als moeder, maar mijn jongste dochter houdt van combinaties die je zelf nooit zou verzinnen met zoals het in Maasdijk toegestaan is, klompen eronder. En zo zijn er nog een aantal outfits waarbij je moet slikken als ze trots naar beneden komt 's-morgens.

Dit heeft ze al van jongs af aan gehad. Op de peuterspeelzaal moest en zou ze in haar prinsessenjurk op de schoolfoto. In de winter, wilde ze ook haar slippers aan, want ze kreeg toch geen koude voeten. Broeken die vies waren, maakten ook niks uit, want 'mam, m'n broek wordt toch vies, ook als ie schoon is'.....

Dikwijls heb ik me afgevraagd, wat moet ik hiermee? Ik vind het belangrijk dat een kind mag zijn wie zij/hij is. Zelfvertrouwen vind ik ook heel belangrijk. Dus als ik keer op keer kritiek heb, ga ik deze doelen niet bereiken. Wat vind ik dan niet leuk? Wat zit me dwars? Eigenlijk ben ik bang dat mensen denken dat ik die combinaties uitzoek, dat ik die klompen mooi vind, etc. Een soort plaatselijke schaamte.
Maaaaaaar daar heb ik me inmiddels bij neergelegd, want het zijn details in het leven. Lekker belangrijk. Ik ga ervan uit dat dit zich vanzelf corrigeert gedurende haar leven. Dit duurt vrij lang, te lang voor mijn gevoel. En als het niet komt, dan heb ik in ieder geval een kind met een eigen wil, zelfvertrouwen, een creatieve manier van combineren en bovendien is ze gelukkig dat ze alles mag dragen wat ze wil. Want de meeste kinderen in haar klas, mogen dat niet, zegt ze, die moeten aan wat hun moeder wil. En die moeders lopen dus wel vol zelfvertrouwen over het schoolplein!