Ben ik echt zo jong als ik me voel?

Je bent zo oud als je je voelt! Dat is de one-liner die je hoort als je boven een bepaalde leeftijd komt. Maar zit hier een waarheid in of is het zoiets als 'eeuwige trouw' beloven aan iemand terwijl je geen benul hebt wat er allemaal nog gaat gebeuren in je leven. Zeker met de promotie van websites als 'SecondLove' van tegenwoordig, is de kans dat je in de winnende postcodestraat woont, waarschijnlijk groter dan het vieren van je 50-jarig huwelijk.

Maar goed even terug naar het onderwerp. Toen ik nog jong was, een puber met puisten, vond ik iemand van 30+ oud, 40+ was overdatum, 50+ was antiek en 60/70/80/90+ had de status van fossiel. Ik vond m'n vader en moeder ook oud, terwijl zij jong kinderen kregen en dus helemaal niet oud waren als ik nu terugreken. M'n moeder was 22 toen ik ter wereld kwam, m'n vader 27. Dus toen ik die puber was, was m'n moeder nog een dertiger. Nú vind ik dat piepjong!

Totdat je zelf ineens 'over de datum' bent. Je voelt je helemaal niet iemand van middelbare leeftijd. Je denkt dat je nog hip en best jong bent. Je verft die grijze haren gewoon weg, springt nog op de trampoline als een bezetene en koopt de nieuwste telefoon in de hoop dat je jong blijft. Totdat de pubers van nu, je met je neus op de feiten drukken. 

Zo sprak ik in mijn nieuwe werkkring in Noord-Holland, een jonge collega die mij aansprak met 'u' en 'mevrouw'. Heel beleefd natuurlijk, maar dit wil je niet als jeugdige veertiger! 

Ik gaf dan ook aan dat hij gewoon 'je' en 'jij' mocht zeggen en dat ik geen 'mevrouw' was, omdat ik me daardoor zowat 100 voelde. Hij keek me aan alsof hij water zag branden. Aan z'n ogen, kon ik z'n gedachten lezen; "Ja, dat kunt ù wel zeggen, maar ù (die zo graag 'jij' wilde zijn) bent toch zowat 100!".

Dus ik dacht, nog even een grapje te maken, met "Ik zou in theorie wel je moeder kunnen zijn, maar ik voel me nog niet oud hoor..... Hoe oud is je moeder eigenlijk?". Spontaan gaf hij aan "Nou net zo oud als ù, denk ik, 54!".

Eerst denk je, ha, ha, goeie grap, maar hij lachte niet. Hij was zich van geen kwaad bewust eigenlijk. Net als ik vroeger als 16-17 jarige. Alles ouder dan 30, was oud. Ik kan het hem dus ook niet kwalijk nemen. Het was trouwens een leuk ventje.

Het blijft een vreemd verschijnsel dat je dus zelf denkt dat je jonger bent dan de leeftijd op je ID-kaart aangeeft. Zeker omdat je bij anderen deze realiteit wèl ziet. En anderen dit bij jou weer zien.
Vooral als het gaat om mensen van je eigen leeftijd, want daar kun je lekker mee vergelijken. Sommigen zien er al uit als een Sara, van die 'vergeten moekes'. Anderen daarentegen zien er toch nog wel aardig uit van achteren of veraf. Vorig jaar werd ik daarop gewezen in de achtertuin. Teuni vertelde tegen d'r vriendinnetjes, zittend op de trampoline dat d'r moeder er van veraf wel jong uit ziet, maar als ze dichtbij komt, zie je dat ze al oud is. En daar kwam ik aanlopen. Tja, daar moet je dan toch ook wel weer om lachen.
Je signaleert ook weleens jongere mensen die er ouder uitzien dan jou. Dat zijn dan toch voedende constateringen voor het zelfvertrouwen. Daar kun je zomaar weer een weekje op teren.

Zo leef je je leven, en lijkt jouw tijd steeds sneller te gaan naarmate je leeftijd oploopt. Maar wat maakt het eigenlijk allemaal uit?

Mijn man Leo zegt altijd, wees blij dat je oud wordt! Want het kan ook anders lopen. Als je hierbij nadenkt, kun je alles weer relativeren. Hoe meer grijze haren, rimpels en verjaardagen je hebt, hoe langer je van het leven kunt genieten! Kom maar op.....

Van je werk je hobby maken en andersom!

Voor alles is een tijd van komen en gaan in het leven.... Soms bewust en de andere keer geboren uit toeval! Verandering is dan ook één van de weinige constante factoren. En als wij als mens iéts prettig vinden, is het wel, dat alles hetzelfde blijft, lekker veilig, zekerheid, dan weet je tenminste wat je hebt.

Juist dat laatste zorgt ervoor dat je niet weet wat je kunt krijgen als je een zekerheid loslaat! Je gaat ervan uit dat dat misschien weleens minder kan zijn, maar stel dat je er méér voor terugkrijgt? Maar die 'zekerheid' krijg je niet....... Nu kan een zekerheid ook een schijnzekerheid blijken. Want niet alleen jij hebt invloed op je zekerheden, ook anderen.

Nu is mijn advies aan anderen niet om heel je leven op z'n kop te zetten, omdat het alleen maar beter wordt! Doe dit niet, maar 'kijk eens in de spiegel' en wees eerlijk naar jezelf; waar ben je tevreden over en wat zou je toch wel anders willen. Als je bijvoorbeeld 5 jaar vooruit zou kijken, wat wil je dan dat hetzelfde zou blijven en wat wil je toch wel anders? Als je wensen hebt in je leven, heb ik op yoga onlangs geleerd dat je zelf de enige bent die ervoor kan zorgen dat er wat gebeurt. Het gaat niet vanzelf.

Zo werk ik zowat 4 jaar bij Noordam Plants. Een leuk bedrijf! In de afgelopen jaren is er veel verandert, waar ik veel van geleerd heb. Ik heb hier veel leuke en mooie dingen mogen doen. Eind vorig jaar kwam ik in contact met CombiVliet, een tomatenkwekerij met locaties in Maasdijk (bij mij om de hoek), Middenmeer en Rilland. Ik kende het bedrijf toen oppervlakkig. Zij vroegen of ik hen wilde helpen met de communicatie. Nou had ik een baan bij Noordam, maar toch besloot ik het erbij te doen voor 10 uur per week. Gewoon, omdat ik het leuk vond, ik zag het als hobby! Ik had ook het gevoel dat ik dit niet voorbij moest laten gaan, een soort intuïtie. Op de één of andere manier ging het ook als vanzelf, er was een klik. Ondanks dat het een heel ander bedrijf was dan Noordam, had ik het naar m'n zin met m'n nieuwe hobby! Elke week twee culturen, is best intensief, dat ligt ook aan mezelf, want ik wil het voor 100% doen. Toch heb ik een paar weken geleden besloten van mijn hobby, mijn werk te maken! Bij CombiVliet diende zich een kans aan die ik gepakt heb. Per 1 april as. ga ik alléén hier werken en laat m'n zekerheden bij Noordam los. Met moeite, want ik hecht me aan dingen en mensen. Ik moet leuke collega's vaarwel zeggen...... 

De reden dat ik naar CombiVliet overstap, is dat ik een nieuwe en grotere uitdaging zoek! Nadat ik een goed beeld heb gekregen van hun ideeën, denkwijze en plannen, ben ik van mening dat dit mij 'past als een jas'. Het is een groeiend en goed georganiseerd bedrijf, dit vind ik wel prettig. Alles is tot in de puntjes geregeld.
Maar zoals bij groei en ontwikkeling van een bedrijf hoort, gaan andere gebieden steeds meer aandacht vragen. En bovendien verandert de wereld steeds sneller. Een eerdere werkgever zei dikwijls; 'Jij kan het verschil maken' en ik denk dat ik bij CombiVliet ook 'een' verschil kan maken. Als je naar de zgn. teamrollen en karakters kijkt, ben ik een 'ander type', een vreemde 'eend' in de bijt, zeg maar. En dit is nou juist wat ze zoeken om verder te kunnen ontwikkelen, dat is leuk!

De payoff van CombiVliet is Samen Groeien. Het doel is niet alleen externe samenwerkingen, waar ze heel sterk in zijn. Maar ook de ontwikkeling van mensen, het vergroten van de betrokkenheid van mensen of het nou om medewerkers die direct in dienst zijn of inleenkrachten. Alle medewerkers hebben een rol in het geheel om Samen te Groeien. Om meer uit mensen te kunnen halen, moeten ze goed in hun vel zitten, met plezier werken en doen waar ze goed in zijn. Werken met een passie, noemen we dat in de volksmond. Ik heb altijd met passie gewerkt, ik zou het niet anders kunnen. Dus dat komt wel goed. Mijn functie is wederom een combinatie tussen HRM, Communicatie en een stukje Marketing.

Ik zal jullie regelmatig op de hoogte houden van mijn nieuwe job via mijn blogs. Leuk!