dinsdag 13 mei 2014

In het 'stenen tijdperk' was het best spannend!

Ik ben opgegroeid op een doodlopend laantje op de grens van Hoek van Holland en 's-Gravenzande. "Grensgevalletje of Randfiguur" zoals ik het weleens noem! Mijn ouders wonen nog steeds aan de Nieuwlandsepolderweg. Het was een paar kilometer van het dorp (centrum Hoek van Holland) vandaan, waar we op school zaten. Dus waar het gebeurde, waren wij niet.......
Ons maakte dat eigenlijk niet zoveel uit. Wij hadden zo onze eigen bezigheden buiten de bebouwde kom. Er waren een aantal kinderen uit de buurt van onze leeftijd. Van mijn leeftijd, de eerste lichting, waren er alleen jongens. Dus ik ben opgegroeid met boompie klimmen, slootje springen en hutten bouwen. "Poppen en tutten", kwam niet voor in mijn wereld. En ik deed niet onder voor de jongens hoor, op een paar uiterlijke kenmerken na.

In onze jeugd was het geen optie 'hangjong' te worden. We hadden geen winkelcentrum, plein, galerij of andere ontmoetingsplaats tussen de kassen. We bouwden zelf hutten, daarna volgde een oude caravan, naast het huis. Misschien waren we zelfs wel hip in die tijd met 'ons hok'? Want het is toch al ruim 25 jaar geleden.....


Wat we daar deden? Hangen, nu zou je het chillen noemen. Stom lullen, plannen smeden, want je had nog een leven voor je. Nog geen beperkingen en ervaringen, slechts mogelijkheden. Het leven ontdekken. Zo hadden we bijvoorbeeld zelf een paar wietplantjes opgekweekt van zaadjes uit het vogelvoer. Deze verwerkten we dan in een shaggie (een pakje wat we hadden gevonden in het bos). Dan deden we ons gedroogde plantje erin en dan kijken wat er gebeurde. De caravan was blauw van de rook, allemaal hoesten, maar we waren geen watjes dus bleven zitten. Ramen open! Nou, het zal wel het verkeerde soort zijn geweest, want we zaten er na een uur nog en er gebeurde niks, maar het was wel erg spannend! Eén keer nooit meer.......... 


Na de caravan die inmiddels kapot was, kwam de zolder in de schuur. Als je de stijle trap op klom, moest je over de spanten en de 'rommel van m'n vader' heen stappen om helemaal achterin, ons nieuwe domein te bereiken.
Hoe het eruit zag? Er stond een oud bankstel, een kast, salontafel en een paar oude bedden. Wat hadden we het er druk mee, we verzamelden vlaggen, posters en bierflesjes om de muren mee te bekleden. Tussen de balken maakten we plankjes waar we alle soorten flesjes op zetten. We haalden deze flesjes overal vandaan. Echte verzamelaars werden we. Vooral op het station in Hoek van Holland in de afvalbakken, lagen de mooiste exemplaren van toeristen die hier aankwamen. En wat waren we blij als we er weer één hadden die we nog niet hadden.


Op onze zoektochten kwamen we niet alleen flesjes tegen, maar ook regelmatig 'boekjes voor volwassenen'. Vol afgrijzen en toch ook wel een beetje nieuwsgierigheid bekeken we de plaatjes en konden ons niet voorstellen dat we dit ooit gingen doen. Deze mensen waren echt knettergek! Dit was onze seksuele voorlichting in de jaren 80. Wij hadden geen "Dokter Corrie" van deze tijd, maar ook toen kwam het goed........

In ons hok bekeken we dagelijks onze nieuwe aanwinsten. Stoften de flesjes af en breiden het steeds meer uit tot een gezellige huiskamer. Veel spullen uit de buurt die overbodig waren, belanden in ons hok. We hebben hier heel wat uurtjes doorgebracht. We zijn er ook een aantal keer blijven slapen. Wat hebben we een lol gehad. Mooi om aan terug te denken.

Ik kan me niet meer herinneren wanneer het hok 'eindig was', maar op een gegeven moment kwamen er andere bezigheden voor in de plaats.  Zoals dit gaat in het leven, aan alles komt een eind. Het luik van de zolder ging dicht en er werd een levensfase afgesloten.

Totdat onze kinderen (en neefjes/nichtjes) onlangs 'het hok' ontdekten. En wat was dat spannend. De tijd heeft daar stilgestaan. Een wereld die nog in tact was, een wereld waar wij (hun ouders) onze tijd doorbrachten. Spullen die je na ruim 25 jaar nog herkend, zo klein als ze zijn. Doosjes met spulletjes, beeldjes, gebruiksvoorwerpen, kasten met boekjes, waar er verdwaald ook nog een paar bij zaten met  'blote dames' (de boekjes voor 'oudere' geïnteresseerden lagen er gelukkig niet meer op een paar half verweerde blaadjes na)....... Allemaal geweldig interessant blijkbaar, want ik heb al een aantal keer verteld wat we hier allemaal deden; wat een vragen hebben ze! Zij vertellen tegen iedereen dat ze een 'hok' hebben ontdekt bij opa en oma. 

Het stof is inmiddels voor een groot deel verwijderd (het zit meer op hun kleding dan op de stofdoek!) en de ruimte komt opnieuw tot leven. De verfkwasten laten het hok weer vrolijk ogen en spullen worden weer gezellig neergezet. Elke donderdagmiddag als ze bij opa en oma zijn, zitten ze in het hok.

Dit was dé ontdekking in de meivakantie dit jaar. Weer eens wat anders dan de dagelijkse bezigheden van de jeugd van tegenwoordig; Appen, FB-en, pretparken, TV kijken en andere digitale tijdvreters. Blijkbaar zijn 'ouderwetse' dingen uit het stenen tijdperk van moeders toch wel leuk! Vooral de verhalen vinden ze geweldig, het idee alleen al dat je moeder ook jong is geweest. Storytelling is iets van alle tijden, dat weet ik zeker!