woensdag 15 mei 2013

"Zorg dat je niet afhankelijk wordt!"' zei mijn vader altijd.....

Mijn vader zei vroeger altijd: "Zorg dat je niet afhankelijk wordt!"  Als puber zei ik dan "Jaaaaaaaaaaaa Pa...." en dacht vervolgens, het zal wel allemaal..... Omdat het veel herhaald werd, vond ik het op de één of andere manier steeds normaler klinken. Ik ging steeds meer de waarde inzien van dit gezichtspunt naarmate ik ouder werd.

Ik werkte altijd veel na schooltijd en in de vakanties om te sparen. Omdat mijn vader zelf een kwekerij had, al op vroege leeftijd. Zelfs toen ik bij Brinkman in vaste dienst werkte, ging ik 's-avonds in de tuin van de buurman bijwerken, zodat ik de spulletjes die ik voor m'n nieuwe huis wilde kopen, ook daadwerkelijk kon betalen.

Toen we kinderen wilden, heb ik er niet echt over gedacht minder te gaan werken. Wel over hoe we het voor elkaar konden krijgen, dat ik gewoon kon blijven werken! Als je moeder wordt, moet je kiezen, of alles goed organiseren en je baan behouden of minder werken en genoegen nemen met een parttime baan die weleens minder uitdagend blijkt of stoppen. Ik wilde mezelf blijven ontwikkelen, leuk werk behouden en niet afhankelijk worden dus dan moet je zoeken naar oplossingen.

Gelukkig kon ik met mijn toenmalige werkgever goede afspraken maken over een deel thuiswerken en andere zaken waar je mee te maken krijgt als moeder. Ik ben dankbaar dat ik dit voorrecht heb gehad en dat ik alles goed heb kunnen regelen, zonder kinderdagverblijf of andere externe opvang. Hier moest ik zeker ook in investeren, want het is geven en nemen, van beide kanten! De dagen dat ik buitenshuis werkte, konden we met familie opvangen en mijn man is een halve dag minder gaan werken. We hebben twee kinderen die nu 7 en 9 zijn. Ze zijn eraan gewend dat mamma werkt.

Ik vind mezelf geen workaholic, feit blijft wel dat je moet blijven investeren in een baan, niks gaat vanzelf. Als andere moeders overdag naar de sportschool gingen of bakkies bij elkaar deden, ging ik werken of naar cursus. 's-Avonds regelmatig werken, naar een seminar of bijeenkomst. Vaak bezig met social media. Niet omdat ik niet naar de sportschool wil of een bakkie wil doen of spelletjes op FB, maar om bij te blijven, mijn netwerk te vergroten en zo mijn baan te behouden. De tijd gaat zo snel, dat je echt je best moet doen om bij te blijven.

Wat is mijn doel? Een zelfstandig en oprecht leven leiden......
Ik zou er niet aan moeten denken, bij mijn man te moeten blijven, omdat ik niet zonder z'n geld kan. Voor mij is het een oprechte keus om met hem samen te zijn. Of een financiële tegenvaller niet op te kunnen vangen, terwijl ik de helft van de week op de bank zit, bij wijze van spreken.
Of als je gaat scheiden (wat tegenwoordig meer vrouwen wel overkomt dan niet) afhankelijk te zijn van je ex en geen (leuke) baan kunnen vinden omdat je x jaar achterloopt.
Of als je man z'n baan verliest en je gezin gelijk in de problemen zit, je kinderen niet meer kunnen geven wat je vindt dat ze nodig hebben.

Dit zouden voor mij nare dromen zijn die ik ten alle tijden wil voorkomen. Er zullen ook overmachtsituaties zijn, waardoor je in de problemen komt, zo is het maar net. Die kun je soms niet voorkomen. Er echter een groot verschil tussen pure pech of naïviteit, gemakzucht, etc. Kijk uit voor de meest gebruikte valkuil; zelfrechtvaardiging.
Wellicht is het nu lastig een baan te vinden, zeker als je kennis niet up to date is, echter dan heb je nu wel de tijd hier energie en tijd in te steken. Ga ontdekken wat je echt leuk vindt en waar je goed in bent. Als er straks een leuke vacature is, ben jij er klaar voor!

Wat mij betreft, zijn er veel vrouwen die beter voor zichzelf moeten en kunnen zorgen. Het kost echter energie en tijd, maar een onafhankelijk en zelfstandig gevoel is veel waard!!
Er is veel kritiek op de zienswijze van minister Jet Bussemaker. Het kan ook zo zijn dat zij hiermee "de vrouw" wil beschermen, sterker maken, onafhankelijker! Vrouwen die zich aangevallen voelen, vinden deze afhankelijkheid wellicht prettig of hebben het idee dat ze niet anders kunnen...... Misschien omdat het hen nog niet raakt of als excuus om geen tijd en energie hierin te hoeven steken? Gelukkig heeft elke vrouw de vrijheid keuzes te maken in NL. Vergeet niet dat aan elke keuze automatisch consequenties hangen. Deze krijg je erbij!





zondag 5 mei 2013

Er zijn bijzondere mensen!

Soms leer je op onverwachte momenten iets van iemand waarvan je het niet verwacht. Dit zijn momenten om dankbaar voor te zijn. Ze komen niet elke dag voor. Ze maken indruk. Je moet ze wel opmerken en willen zien. Je vergeet ze niet meer..... 

Hierdoor sta je weer een met beide benen op de grond. De realiteit en betrekkelijkheid van het leven belandt zo weer op het juiste niveau.
Al enige tijd ging ik wekelijks naar het ziekenhuis en nu naar het revalidatiecentrum voor ouderen in Vlaardingen. Want mijn vriendin van 92 ligt hier..... Het was echt kantje boord in het ziekenhuis. Maar gelukkig knapt ze nu op, want ik dacht dat ik haar moest gaan missen. 
Ze heeft sinds een paar dagen zelfs een "vriend", zoals ze hem noemt. Een broeder die haar verzorgt met veel liefde en humor. Ik was natuurlijk reuze nieuwsgierig. Het bleek een jongen van rond de dertig, schat ik. Een vrolijke jongen, eigenlijk een type dat je daar niet verwacht. Op mijn vraag of hij dit altijd al wilde worden, antwoordde hij, dat hij commercieel manager bij Vodaphone was geweest. Pardon? Een snel beroep als je het mij vraagt, ongeveer het tegenovergestelde van de verzorging van oudere mensen. Omdat dit een vrij onzeker branche is met alleen maar losse contracten en dit hèt niet was voor hem, besloot hij zich om te scholen. En in de verzorging is in verband met de vergrijzing altijd werk in de toekomst! Gewoon meer zekerheid en leuk om zo met mensen om te gaan.
Ook vertelde hij dat hij graag iets terug wilde doen voor de maatschappij. "Als je die veteranen zag tijdens de dodenherdenking, dan ben ik blij dat ik zó iets voor die mensen terug kan doen. Want zij hebben er voor gezorgd dat wij het nu zo goed hebben!", vertelde hij. Wat een bijzonder mens, respect!
Want mensen verzorgen is niet alleen een kopje koffie brengen.... "Vroeger verkocht ik 'broodjes poep', en nu krijg ik ze gratis, wat wil je nog meer? Alles went!", lacht hij. Echter je zult zelden meer voldoening krijgen dan wanneer je mensen verzorgd. Een bijdrage kunnen leveren in deze kwetsbare en laatste levensfase van mensen. 

Ik ben dankbaar dat ook ik mag ervaren hoe het is om oud te zijn, zij het langs de zijlijn, maar je leert heel veel van mensen met een leven vol ervaringen achter de rug. Het relativeert zo lekker. Mensen die heel bewust de oorlog hebben meegemaakt, hebben ondanks alle ellende, ook heel veel wijsheid verworven. De vanzelfsprekendheid om eten te hebben, is er niet. Hierdoor is de dankbaarheid en tevredenheid groter. 
Hoe erg is het als je Whatsapp het niet doet? Of als je een oudere versie smartphone hebt. Voor de meeste jongeren van tegenwoordig vergaat de wereld zowat...... Ik hoop dat zij ook mogen ervaren dat het leven ook anders kan zijn en door verhalen van ouderen beseffen dat er andere tijden zijn geweest en mogelijk kunnen komen. Voor ons de plicht een stukje bewustwording te creeëren bij jonge mensen, want er kunnen "bijzonderen" uit groeien!