Een terugblik op mijn afgelopen jaar!

Nog een paar uur te gaan en we zitten in het nieuwe jaar; twintig-veertien. Wat vond ik ervan, wat ga ik anders doen of juist hetzelfde;

Wat mij opviel in dit afgelopen jaar was dat het in de media een vrij negatief jaar was. Wat een ellende werd er naar boven gehaald; geweld, bedrog, fraude, armoede, bezuinigingen, etc. Ik stel me weleens voor hoe het zou zijn als we geen media hadden. Ik denk dat de wereld er dan positiever uit zou zien, want je baseert je beeld en gemoedstoestand op wat je om je heen ziet en ervaart. Misschien weer wat naïef om zo te leven? Wat niet weet, wat niet deert...... Ik besef dat ik me soms weleens heb laten meeslepen, met als gevolg dat ik er niet blijer van werd.
Kun je je afsluiten voor negatieve berichtgeving waar je niet vrolijk van wordt? Of is het goed om te weten wat er speelt? That's the question.

Ik ben wat selectiever ben geworden qua berichtgeving via Social Media. Gaat trouwens automatisch. Mensen die op Facebook alleen maar geweldige berichten plaatsen hoe geweldig hun 'hubbie (?) of mannetje' is en natuurlijk hun bovennatuurlijke kids, haal ik uit m'n tijdlijn. Ik heb geen zin in deze berichten, vooral niet als je via andere wegen hoort dat ze het thuis drukker hebben met ruzie zoeken dan gezellig zijn. Ik heb hier weleens een blog over geschreven 'de show van het leven'. Keuzes maken in het digitale leven (net als in het normale leven); hier wordt het een stuk realistischer en rustiger van.... Ook mensen die alle maar 'rotzooi' en reclame erop zetten, haal ik uit m'n tijdlijn. Of alle advertenties liken. Allerlei dierenleed delen; erg, maar ik zit daar op zo'n moment niet op te wachten.

Ik merk ook dat ik ouder word, omdat m'n kinderen groter worden.  Ze worden mondiger, zijn me soms al te slim af. De wereld ligt voor hen open. Voor mij gaat het hard, maar voor hen is het tempo makkelijk bij te houden. Dit merk ik ook tijdens m'n werk. Met een beetje training en energie lukt het me goed. Het is ook leuk om bij te blijven en niet langs de zijlijn te belanden. Je hebt jongeren wel nodig om een mooie combinatie te maken tussen inzichten, ideeën en ervaring. Ik beloof dat ik hard m'n best zal doen, geen 'vastgeroest oud wijf' te worden dat roept, 'ja, maar dat heb ik altijd al zo gedaan.....' Dus 'wake me up' als ik me in die richting begeef!

Ik wil nog meer speciale momenten creëren voor mezelf die het hoofd in gaan als mooie herinneringen. Ik besef dat ik deze zelf moet creëren. Momenten waaruit je voldoening haalt. Iedereen heeft behoefte aan andere momenten en vindt iets anders special. Voor mij zijn dit onverwachte, bijzondere, verrassende dingen. In 2013 waren dit oa; zomaar 'alleen met jezelf' eens ergens heen gaan, met de 'duck' en de kinderen rondjes blijven rijden op de rotondes met de muziek hard aan, op een mooie manier afscheid mogen nemen van een dierbaar iemand, een onverwacht bloemetje brengen bij mensen die zich afvragen waar ze dit aan te danken hebben, nieuwe mensen ontmoeten, live kennis maken met digitale bekenden, uitdagingen stellen voor mezelf en daardoor overwinningen behalen, zomaar iets doen voor iemand zonder iets terug te verwachten, keuzes durven maken die andere mensen niet altijd pleasen, blij worden van kleine dingen, ideeën ook werkelijk uitvoeren en zo zullen er nog wel een aantal dingen zijn.

Voor 2014 eigenlijk geen goede voornemens, die hou ik toch niet vol anders had ik het al eerder gedaan. Wel een aantal dingen een klein beetje anders doen.... Over het algemeen kan ik zeggen dat ik een druk maar voldaan leven heb op dit moment. Soms wil ik weleens teveel van mezelf, maar dat doe ik allemaal zelf, is me weleens verteld. Ik kan mezelf zijn en doe m'n ding.  Leo verklaart me weleens voor gek als ik met de dieren in en om het huis 'praat', maar ik ben wie ik wil zijn en hij heeft me zelf uitgezocht. Ook m'n kinderen vinden mamma wel een beetje raar op z'n tijd als ze liedjes gaat zingen die niet aan te horen zijn, en zich niet als standaard mamma gedraagt, maar ze hebben (nu nog)  liever een "gekke" mamma dan een gewone, zeggen ze! Dus ga ik maar lekker verder zo volgend jaar.

Ik wens je het beste toe in het nieuwe jaar! Realiseer je dat je een groot deel van je eigen leven/geluk in eigen handen hebt! Een goede gezondheid is natuurlijk een geschenk, maar de rest is redelijk stuurbaar. Maak er wat moois van.......

Een beetje aandacht voor mijn waarheid aub!

Mijn moeder heeft vroeger in een apotheek gewerkt in Schiedam in de jaren voordat ze trouwde. Daarover hoorde ik als kind de verhalen over wat ze daar heeft meegemaakt. Van bijzondere, aardige, onaardige, sterke tot aandacht-vragende mensen. Er waren toendertijd mensen die loze middeltjes kregen voorgeschreven van de dokter (zgn. placebo’s) die vele kwalen genazen. Hoe kan dit? De kwaal zat tussen de oren, de oorzaak was vaak een chronisch tekort aan aandacht of iets om handen willen hebben. Zonder dat deze mensen zich hiervan bewust waren trouwens. Als je kunt vertellen dat je bij de dokter bent geweest en wat je hebt, wat je voelt, wat hij zei en wat je hebt gekregen, heb je wèl wat te vertellen! Ik ben ervan overtuigd dat ze ook écht wat voelden!
Zo blijft pijn een variabel begrip. Pijn is voor iedereen anders. Iedereen heeft een andere pijngrens en niemand weet hoe de pijn van een ander voelt. Wat is waar als iemand zegt dat iets heel erg pijn doet? Is dat even erg als jouw ‘heel erge pijn’? Bij de één is een verkoudheidje al een reden om niet te kunnen werken en de ander kan met een stevige griep nog best werken als hij tussendoor een uurtje gaat liggen zweten. Je weet alleen hoe je eigen pijn voelt…. Niemand vindt zichzelf een aansteller!
Conclusie; veel dingen die je voelt, hoort, ziet, interpreteert en ervaart, zijn mogelijk anders dan dat je denkt of worden door anderen anders gezien. Echter hoe kom je erachter wat DE waarheid is in plaats van jouw waarheid. Of is er geen echte waarheid in veel gevallen?

Ander voorbeeld; zijn mensen die arm zijn anno nu, echt arm? Of is het iets wat ze zelf geloven of zelfs wat ze wordt aangepraat? Als je een 'maandelijks bedrag' ontvangt van de staat, je hebt een dak boven je hoofd, je hebt eten en drinken, krijgt medische zorg, je kinderen kunnen naar school, ben je voorzien in de basisbehoeften toch? In andere delen van de wereld ben je dan, meer dan rijk. Tegenwoordig wordt in de media verkondigd dat je hier arm bent als je niet op vakantie kunt, geen dingen kunt kopen die je buurman wellicht wel kan kopen, als je geen genotsmiddelen kunt aanschaffen,  geen mobiele telefoon hebt, geen TV, etc. Wat is arm, wat is de waarheid?

Ik denk hier vaak over na en vind dit een lastig onderwerp. Als ik van mensen uit mijn omgeving hoor hoe zij dingen zien en ik op dat moment denk, volgens mij slaat dat echt nergens op, wat is dan waar? Zo is het in het hele leven; feitelijke dingen en situaties die door elk individu anders geïnterpreteerd worden. Het is vaak niet goed of fout, alleen voor iedereen anders.

Een voorbeeld van mijn eigen waarheid die van geen kanten klopte:

Al een tijdje had ik ‘krakende’botten als ik bewoog. Ik weet dat ik wat ouder wordt, maar het ging niet over. Als ik bukte om m’n sokken aan te trekken hoorde je mijn botten al “piepend” kraken. Op een gegeven moment ga je voelen dat je stijver wordt; dat zal het gevolg van dat botprobleem wel zijn. Misschien moest ik toch maar eens naar de dokter gaan. Want je weet het nooit tegenwoordig. Als je gaat googlen, kom je de raarste ziekten tegen. En waarom zou ik dat niet hebben? Misschien was er wel een pilletje voor….. Totdat ik er na al die weken achter kwam dat het m’n BH was die piepte! Hoe dom voel je je dan. Had ik daar zowat bij de dokter gezeten, mogelijk doorgestuurd geworden voor een MRI scan en in de medische malle molen terecht komen en dat met een piepende BH…. Helemaal overtuigd van mijn kwakkelende gezondheid.

Hoeveel mensen staan niet open voor een andere waarheid, gaan helemaal op in hun eigen waarheid, verstrikt in eigen val. Geen weg terug kunnen vinden naar een realistischere waarheid. Mogelijk brengt die andere kijk, dat idee van een ander of de feedback die je krijgt, je wel uit die eigen waarheid, op weg naar de realiteit. En zo weer energie  kunnen steken in leuke dingen waarover je kunt vertellen om positieve aandacht te krijgen.....

Is er een medicijn voor de ziekte die welvaart heet?

Soms voel je gewoon een blog opkomen, maar moet het nog tot één logisch verhaal worden gesmeed. Of dit deze keer gaat lukken?
 

Volgens deskundigen zitten we in een overgangsperiode. Dat betekent veranderen.... Au! Van een overvloedige weggooi-consumptiemaatschappij naar "minder voor minder". Van narcistische, zelfingenomen en niet-snel-tevreden mensen, naar een samenleving die met elkaar leert leven, respect heeft voor de natuur (plant, dier en aarde), tevreden zijn met minder en ook in positieve zin naar hun medemens kijken.
 

Uit het huidige leven gegrepen;

• Als ik in de krant lees dat een pastoor zich verkleed als zwerver en vervolgens door de meeste trouwe volgelingen niet meer als medemens wordt gezien die je lief moet hebben, maar weg moet jagen. Dan vraag ik me af of hoe je dit geloof-technisch uit kunt leggen?

• Als ik hoor van een collega hoe mensen hun karren volladen bij de Makro met speelgoed, alsof het gratis is, het einde van het speelgoed nabij is, het een eerste levensbehoefte lijkt te zijn, vraag ik me af of dit normaal is in wat wij noemen, crisistijd?

• Als ik voorop onze regionale krant zie dat er zes ondernemers met hun borst vooruit staan op de voorpagina omdat ze geld inzamelen voor giro 555. Krijg ik een tweeledig gevoel; eerst ik, dan wij en uiteindelijk zij, of zoiets. Dan vraag ik me af, doe je dit ook als het anoniem zou zijn?

• Als ik overal lees hoe het gemeenschappelijke belang in deze tijd ten onder gaat aan het eigen belang, voel je inmiddels een soort gewenning. Goede doelen die ons belazeren. Bestuurders die vinden dat ze het recht hebben gevuld te vertrekken, na er een zooitje van gemaakt te hebben. Onterechte declaraties, onterechte bonussen. Het is voor ons geen nieuws meer! Dan vraag ik me af, wie stopt dit?

• Als ik zie hoe we met z'n allen elke gelegenheid aangrijpen om mensen in een hokje te plaatsen als er iets negatiefs gebeurt, terwijl 'Nederlands ogende medemensen' die iets doen wat niet hoort, toch hetzelfde zijn? Het is echter verleidelijk om te generaliseren. Dan vraag ik me af, kunnen we mensen als individu zien, als wereldburger?

• Als ik ervaar dat mensen die ziek zijn (geweest), "andere" mensen worden, die de kleine dingen waarderen, dankbaar zijn voor wat ze hebben, genieten van de mooie kanten van het leven. En geen behoefte hebben aan materialistisch overschot, er bewust voor kiezen hun energie zo positief mogelijk te gebruiken. Dan vraag ik me af of anderen deze "knop" ook kunnen vinden, zonder ziek te worden?

• Als ik bij Geer&Goor op tv een wel heel zielige mevrouw zie, die elke week maar 1 pakket bij de voedselbank krijgt en hier blijkbaar zo goed van kan eten dat ze qua gewicht zowat door haar scootmobiel zakt, d'r gelnageltjes mooi gelakt zijn, d'r laptop en Xbox staan te glimmen in de kamer, maar ze het een schande vindt dat ze van 40 euro per week rond moet komen, en ze soms niet eens shag kan kopen. Dan vraag ik me af hoe ver wij af zitten van een realistisch beeld van "arme" mensen?

• Als ik ervaar hoe dankbaar mensen zijn die niet veel hebben en hoe ondankbaar en ontevreden mensen zijn die alles (teveel) hebben. Dan vraag ik me af of materialisme een ziekte is?

• Als ik lees hoeveel mensen schulden hebben, omdat ze dingen hebben gekocht die ze niet konden kopen, maar wel wilden hebben, omdat ze vonden dat ze dat verdienden of dat ze daar recht op hadden. Dan vraag ik me af of de lol van het "hebben" opweegt tegen de zorgen om je schuld af te betalen?

• Als ik hoor hoe onze kinderen het druk hebben met opsommen wat ze allemaal willen hebben en dit heel gewoon vinden, en kinderen die niet veel hebben blij zijn met alles. Onze welvaartkinderen willen Uggs, een iphone, Xbox, TV, laptop, etc. Kinderen die de NL cultuur nog niet goed kennen, zie je verbaasd kijken naar 'de man met baard' die zomaar cadeaus geeft in een supermarkt; Het meisje stond perplex en ging terug naar de Sint om hem te bedanken en vertelde hoe blij ze met het cadeautje was. Onze welvaartskinderen zouden teleurgesteld zijn dat ze niet kregen wat ze gevraagd hebben. Dan vraag ik me af wat voor wezens we creeëren?

• Als ik zie hoe mensen met zichzelf bezig zijn. Het druk hebben met het plannen van hun vakanties, computerspelletjes, shoppen, etc. Het niet meer zo belangrijk vinden te werken, nuttig te zijn; het wel best vinden zo. Vinden dat ze alleen rechten hebben en het niet eerlijk vinden dat ze nog plichten hebben. Dan vraag ik me af hoe ons dit heeft kunnen gebeuren?

• Als ik hoor hoe mensen zich opstellen naar mensen met een andere afkomst/cultuur, schaam ik me bestwel dat wij zo kortzichtig zijn en vrees met enige vrees hoe onze kinderen in deze multiculturele samenleving hun plekje gaan verwerven. Dan vraag ik me af waar het gevoel vandaan komt, je boven anderen verheven te voelen?

• Als ik zie hoe we met dieren omgaan in deze tijd, alleen omdat we meer willen. En dit ten koste van de natuur. We er niet bij na willen denken waar ons angora trui vandaan komt. Hoe het leven was van ons sateetje. Dan vraag ik me af of we andere wezens ook een goed leven gunnen?

Ik besef dat ik ook onderdeel ben van de huidige maatschappij. En me dus ook laat meeslepen en vormen. Een stukje opvoeding, ervaring, weet-niet-beter-syndroom. Ik vind  dingen "normaal", die misschien wel niet normaal zijn....

Als ik deze opsomming teruglees, vraag ik me af waar die knop zit, zodat we naar de nieuwe wereld kunnen? Ik heb er eigenlijk wel heel veel zin in!