Wat ga jij anders doen in 2013?

Nog een paar uur te gaan, voordat een nieuw jaar aanbreekt, waarbij je het gevoel krijgt dat je alles anders kunt doen als je dat zou willen. Terwijl volgend jaar, gewoon morgen is!

Ben je tevreden over het afgelopen jaar? Heb je alles bereikt wat je voor ogen had een jaar geleden? Of heb je nergens bij nagedacht en leefde je gewoon je leventje? Ga eens na wat indruk op je heeft gemaakt, wat vond je belangrijk, wat heb je onthouden? Wat vond je leuk? Wat vond je niet leuk? Wat deed je verdriet? Kon je er zelf iets aan doen dit te voorkomen? Laat je je alles overkomen?

Natuurlijk heb ik er zelf ook over na gedacht. Het jaar dat ik 40 ben geworden, 2012. Ik vind het moeilijk keuzes te maken. Het lijkt alsof je het steeds drukker krijgt naarmate je ouder wordt en de tijd sneller gaat. Ik vind ook steeds meer dingen leuk en belangrijk.

Ik hou niet van goede voornemens. Dat zijn meestal onbereikbare doelstellingen, anders had je het al lang gedaan, als je het zo belangrijk vond. Als je een doel hebt, moet je het gewoon doen, ongeacht de datum.

Naast mijn gezin en familie, vind ik het belangrijk iets bij te dragen aan de wereld. Natuurlijk op mijn manier..... Ik vind het leuk mensen te verrassen, niet alleen aan jezelf te denken, belangeloos eens iets doen. Ik ben iemand die niet standaard aan goede doelen geeft, omdat ik ervan overtuigd ben dat het meeste geld niet goed terecht komt. Ik streef ernaar meer tastbare dingen te doen die direct voldoening geven. Voldoening krijg je niet als je alleen geld geeft, maar door iets vanuit je hart te doen. Dit kunnen kleine dingen zijn, maar voor anderen weleens groots.

Voor mijn gevoel doe ik het nog niet zo slecht, voor mezelf. Wat anderen hiervan vinden, maakt me eigenlijk niet zoveel uit! Iedereen heeft een mening over alles, wat moet je ermee? Het is belangrijk dat je tevreden bent met je eigen leven, met de dingen die je doet en op de één of andere manier waardering ontvangt. Dat bepaalt voor het grootste deel "het gelukkig zijn".

Er zijn zoveel mensen die veel kunnen doen om een mooi leven te hebben, maar de verkeerde keuzes maken. Hier kan ik niks mee, want als je zou zeggen, heb je hier al aan gedacht...... Dan krijg je een 'argumentenregen' over je heen, waarom het allemaal niet kan. Dus energie hierin steken, is verspilling.

Voor mij is belangrijk dat ik mezelf recht aan kan kijken in de spiegel, oprecht leef en geen toneel speel op het podium van mijn eigen leven. Ik maak m'n eigen keuzes, ook al vinden anderen dit misschien raar of anders dan zij zouden doen. Je bent in verhouding maar kort op deze aardbol dus haal eruit wat je wilt!

Ik wens je daarom alles toe voor het nieuwe jaar, maar je moet het zelf eruit halen.....

Hoe weet je of het een "lelijk" woord is?

Vorige week gezellig met de Eend op weg naar de Mac, gaan de dames en hun vriendinnetjes figuren uit te bijbel opnoemen, omdat we de kerststal bij Stolze in Maasdijk zagen staan;
God die niet in de kerststal zat, maar in de hemel woont, Jezus die de kerstbaby is, Maria die moeder is, Petrus, Johannes van TVOH en uit de bijbel, Josef die goed kan timmeren en de vader is en God ook, de "Hunnebedden", de Romeinen, de ezel....

Vraag Teuni; "Mam, wie is dan eigenlijk "God-verdomme"? Is dat dan de opa van Jezus ofzo?

Dan ga je natuurlijk uitleggen dat dat een "lelijk" woord is, wat ze niet mag gebruiken.... Maar Jezus mag je wel zeggen, dat is geen lelijk woord, behalve als je het gebruikt als je boos wordt. Al met al een heel ingewikkeld verhaal waar Mam ook niks meer van begrijpt....... Dus maar terug naar de menukeuze van de happymeals!

Kinderlijke onschuld.

Verandering is een zekerheid in het leven

Veranderingen in het leven van een ander zijn makkelijker te beredeneren dan veranderingen bij jezelf. Dat voelt gewoon anders....

Veranderingen geven onzekerheid, vooral als je zelf geen invloed hebt op de situatie. De beste raad is dan je over te geven, want met je zorgen maken, bereik je doorgaans niks. Lekker makkelijk gezegd. Mensen zijn namelijk "meesters" in het tobben. Je weet dondersgoed dat je er niks mee bereikt, alleen de situatie heeft je in zijn macht.

Nu zie je wel een heel groot verschil in mensen. De één heeft van tobben een dagelijks terugkerende hobby gemaakt met als gevolg slapeloze nachten en de anders heeft er eigenljk weinig last van, voor hen is het meer een ongemak waar ze overheen stappen als een drempel. Terwijl de wereld waarin beiden leven hetzelfde is, met soortgelijke problemen.

Uit onderzoek blijkt dat slechts 5 % van de dingen waarover we ons zorgen maken, uitkomen. Dus in 95 % van de gevallen gebeurt het helemaal niet! Daar leven de verzekeringsmaatschappijen dan ook van. Wij willen zekerheid kopen, voor iets wat in 95 % van de gevallen niet gaat gebeuren. 

Ook kunnen we op 70 % van de dingen waarover we ons zorgen maken geen enkele invloed uitoefenen. Dus ook dat is zonde van onze energie, zou je zeggen. Waarom doen veel mensen het dan toch tegen beter weten in? Een deel zit ingebakken in de genen. Als je moeder een tobbertje was, moet je toch heel erg je best doen het niet te worden. Een ander deel is een stukje levenservaring en opvoeding. En toch sta je zelf aan het roer om keuzes te maken, bewuste keuzes. Oefening baart kunst, zeggen ze.

Ik denk dat ik van verandering houd, maar is dat wel zo? Ik heb toch wel graag een zekere basis van waaruit verandering plaatsvindt. Dit heb ik in mijn leven zeker niet altijd gehad die basis, zowel in de relatie-, werk- en woonsfeer. Ik dacht dat bepaalde dingen voor "altijd" waren, maar voordat ik het wist, bleek het anders. En dan gaat een zogenaamd feit (tenminste daar ging ik vanuit) transformeren in een verandering. Eng natuurlijk, spannend, maar vaak ook niet gewenst, maar onomkeerbaar.

Daardoor heb ik wel geleerd dat niets voor eeuwig is en dat het altijd wel weer goedkomt, ook al wordt het anders. Het gaat echter niet vanzelf. Je moet hier veel energie in steken om weer daar te komen waar je wilt. Dus kun je die energie beter niet steken in "je zorgen maken", want dan heb je geen energie om de regie over je eigen leven weer in handen te nemen.

Wat ga jij vrijdag de 21e doen als de wereld vergaat?

Vrijdag 21 december as. vergaat de wereld en is mijn vader jarig.

Dat laatste is een feit, de eerste stelling een gerucht wat vele mensen oprecht geloven. Volgens de Maya-kalender eindigt hier iets..... Maar wat eindigt hier? Daarover zijn de experts het niet eens.

Volgens een Zweedse bioloog en Maya-deskundige Calleman zal er niets veranderen  en is de datum gewoon fout. Bovendien beschrijven de Maya's slechts sociale veranderingen. Als we niet veranderen, zal de mensheid achterblijven met een aftakelende planeet en de herrinnering aan hoop.

Volgens Geryl van de Europese 2012-beweging zal een superuitbarsting de aarde bereiken. Alle computers zullen kapot gaan en de kerncentrales zullen smelten. Hij geeft het advies al je geld op te maken en zoveel mogelijk op reis te gaan. Overleven kan alleen in Marokko.

Zonderhuis, specialist in de 13 manen kalender, heeft de comclusie getrokken dat de steen waarop staat wat er precies gaat gebeuren onleesbaar is geworden. 2012 is echter wel een jaar waarin een nieuw tijdperk begint. Als er maar genoeg mensen willen veranderen, kunnen we ongelijkheden omzetten en nieuwe kansen creëren. Loslaten van ballast. Nog nooit in de geschiedenis waren er zoveel mensen bezig met betere wereld.

Benedict, schrijver en filosoof, geeft aan dat op deze dag de aarde, zon, maan en grote planeten op een lijn komen met het centrum van de Melkweg. Het begin van een nieuwe cyclus, waarin veel gaat veranderen, meer spirituele ontwikkelingen als tegenhanger van het huidigebmaterialisme. 

Lenssen, schrijver en filmmaker voorspelt een wereldwijde schudding en een zonsverduistering van drie dagen. Daarna komen we in een schonere atmosfeer en begint een nieuwe periode van 5200 jaar met een harmonieuze wereldcultuur.

Volgens Smulders, schrijver en onderzoeker wordt de huidige tijd afgesloten. De natuurlijke orde wordt hersteld met nieuwe planten, dieren en mensen. Het huidige religieus fanatisme, kapitalisme, etc. wordt overwonnen. 

Toonen, als Maya-deskundige geeft aan dat er op de dag zelf niet veel veranderd. Echter ook volgens de Egyptenaren, Zulu's en Inca's is 21 december een einddatum en begindatum van een nieuwe cyclus. Deze veranderingen zijn al aan de gang. Het is ook een tijd dat alle rommel naar boven komt. Bestaande structuren verdwijnen, ze werken niet meer. Het kan zijn dat het elektrische systeem het begeeft, omdat de zon heel actief is. Zijn advies, een voorraad water, kaarsen en een zaklamp klaarzetten!

Vrielink, psychologisch astroloog is ervan overtuigd dat er astrologisch gezien veel gebeurt op die dag. Een transformatiepunt. In september 2008 is hiermee een begin gemaakt. Bestaande structuren zakken als kaartenhuizen in elkaar, zoals de economische crisis, het financiële bestel en het omvallen van wereldstructuren.

Volgens South, ook een kenner, zullen de tijd en het bewustzijn veranderen. Bereid je voor door het leven eenvoudiger te maken door te leren natuurlijk, liefdevol, eerlijk en gezond te leven. Tot 2033 zal een periode naar een hogere frequentie zijn.

Wat vind ik ervan? Ik hoop dat er inderdaad dingen gaan veranderen, het is nu wel een "zooitje". En ik denk dat ik maar gewoon naar m'n vaders verjaardag ga, als de wereld tenminste nog bestaat......

Mijn ervaringen tot nu toe met #ooglaseren....

21 december 2012

Vandaag, drie weken geleden dat ik m'n oog heb laten laseren. Er is mij gezegd dat ik echt moest wennen met één oog ver en de ander dichtbij te leren kijken. Maar wat is 'wennen'? Nou, dat heb ik wel onderschat, al zeg ik het zelf......

De eerste week was ik echt op, aan het einde van de dag. Het bleek heel vermoeiend te zijn. Het werken met een computer bleek een hele opgave, omdat ik de letters amper zag..... Had ik er wel goed aan gedaan?

Nu drie weken later, is het aanzienlijk verbeterd. Heb eigenlijk weinig ongemak meer. Het zicht is nog niet wat het moet zijn, dat duurt minimaal 3 maanden. Zo lang duurt dat 'ontwennen en herprogrammeren'.

Vanmiddag controle gehad. Zicht met nieuwe oog is 120% (dacht dat 100% de max. was?) en alles gaat zoals het behoort te gaan. Zicht wordt steeds beter, maar het heeft tijd nodig om op een andere manier te leren kijken. Dit kun je je niet voorstellen als je het niet ervaart! Kan nu alles zonder bril. Maar ook het leven zonder bril, moet ontwennen. Je hebt nog steeds het idee dat je 'iets' mee moet nemen, voordat je de auto in stapt......

Ondanks dat het wennen tijd nodig heeft, maar de behandeling meeviel (geen minuut pijn gehad), ben ik blij met mijn beslissing. 

2 december 2012

Controle gisteren na het laseren van vrijdag, was goed. Veel blijven druppelen met die verschillende oogdruppels. Gewoon een dagtaak erbij! Heb geen minuut last ervan gehad eigenlijk, is me erg meegevallen. 

Moet wel heel erg wennen aan twee ogen met verschillende sterkte. Heb nu één oog voor dichtbij en één oog voor veraf. Veraf kan ik al best goed zien (wat hiervoor niet het geval was), dichtbij kon ik goed zien, maar omdat ik nu nog maar één oog voor dichtbij heb, is dit natuurlijk minder geworden. Dit duurt een paar weken voordat dit is gecorrigeerd in je bovenkamer. 

Dit herprogrammeren blijkt best vermoeiend te zijn en moet dus wennen (soms ook hoofdpijn aan het einde vd dag). Maar vandaag ging al iets beter dan gisteren.

29 november 2012

Spannend de dag van het ooglaseren was aangebroken. Samen met m'n moeder naar Rotterdam. Ik heb nog nooit gehoord dat het bij iemand fout is gegaan, maar het blijft toch heel spannend. Bij het inchecken vroeg de baliedame wie ik was. want er waren twee Van-der-Meer-en, ohhh jee! Als dat maar goed gaat..... Meneer van der Meer bleek gelukkig ook alleen z'n rechteroog te laten laseren, dus dat moest goedkomen. Toeval!

Na het inchecken weer de nodige controles. Daarna in groepen van zes richting het heilige der heiligen. Het bleek daar lopende band werk, in groepen. Voelt als vreemd, maar is prettig. Allemaal lotgenoten in hetzelfde schuitje. Dit schept een band. 

Blauwe schoentjes, muts en schort aan en ready. Dan krijg je de verdoving met een druppeltje. De één voelt het direct, bij mij leek het eeuwen te duren, voordat ik wat voelde. Maar het kwam goed.

De eerste behandeling bestaat uit het loslaseren (klinkt als eng) van je hoornvlies. Duurt alles bij elkaar een minuut. Dit noemen ze het "flapje" (klinkt als raars). Je krijgt dan een soort zuignapje op je oog, is geen prettig gevoel, als ik eerlijk ben. Je krijgt een 'troostbeertje' als je naar binnen gaat, om in te knijpen waarschijnlijk? Het doet geen pijn, maar gewoon vervelend. Het zuignapje verschoof bij mij, waardoor ik nu wat rode vlekjes om m'n pupil heb, maar dit is binnen twee weken wel weg, zeggen ze. Hier merk je verder niks van.

Daarna mag je de wachtkamer weer in. Spannend als er keer op keer een lotgenoot terugkomt. Iedereen ervaart het anders, afhankelijk van de gevoeligheid van je ogen, je pijngrens en mogelijk je persoonlijkheid. Gelukkig ging het mij goed af. Ik had m'n telefoon bij me dus alles kon door gaan tussen de behandelingen door. Omdat het om slechts 1 oog ging, voelde het ook als veiliger. Je hebt er altijd nog één. Ook kun je tussen de behandelingen door, met dat andere oog alles zien en beleven.

En dan gaat het gebeuren, het laseren zelf. Als je eenmaal in de stoel ligt, krijg je nog wat verdovingsdruppels, je flapje wordt gelicht, je ziet wat lampjes in je oog schijnen. Is dit het? Als je dan een verbrand BBQ luchtje ruikt, ben je ineens klaar. Alles bij elkaar duurt dit een paar seconden. Je flapje wordt weer dichtgeklapt, gladgestreken en klaar ben je. Dan mag je naar de "uitrustkamer" voor een bakkie. Ook daar hetzelfde 'laken een pak', de één heeft nergens last van, de ander kan z'n ogen niet open houden van het tranen. Er was zelfs een meisje dat overal last van had, zij was ook heel bang, ook zij heeft het overleefd.

Met doosjes verschillende druppels kwam ik vanmiddag weer thuis. Starten met elk half uur druppelen, en dit afbouwen over een week. Na half uurtje thuis, al even naar de poelier gereden met de auto. Het is nu avond, tot nu toe geen pijn of ongemakken dus meevallertje! 

Ik heb nu één oog wat goed dichtbij kan kijken en één (nieuw) oog wat goed veraf kan kijken (monovision). Als ik met twee ogen tegelijk kijk, is dit nog verwarrend. M'n bovenkamer moet nog even een paar weken wennen, voordat die update gedaan wordt, volgens de specialisten van Visus Oogkliniek. Net of je nu één contactlens in hebt.

Als het goed is, moet ik nu ook niet meer nachtblind zijn of in ieder geval moet het minimaal zijn, wat voor mij heel belangrijk is om weer veilig te kunnen autorijden.

Morgen weer een controle, ik ben benieuwd......

Hoe ziet de wereld er na 30 november uit?

Ik heb het besluit genomen geen bril meer te willen dragen in de auto en kijkend naar de TV, dus ga m'n oog laten laseren de 30e in Rotterdam.

Oog? Ja, oog, volgens de deskundigen is het voor mij de beste oplossing één oog te laten doen. Hierdoor heb ik een oog wat goed dichtbij en een oog wat goed veraf kan kijken. In de bovenkamer wordt dit tot een helder beeld gemengd voor beide ogen voor alle afstanden. Ik heb er geen verstand van, zij menen dit wel te hebben, ik geloof dit gemakshalve maar. Dus de helft minder ongemak, helft van de kosten, geen leesbril in de toekomst en het voelt wat veiliger.

Mijn ogen waren niet geschikt voor lenzen, dus ik was aangewezen op een bril. Nu wil het geval dat ik dat ding meer kwijt en dan rijk. Wat is het irritant om alle deuren afgesloten te hebben, met de auto buiten te staan en weer die ***bril vergeten te zijn.... Het moet toch paradijselijk zijn, geen rekening meer te hoeven houden met die bril?

Handig straks op een feestje of evenement te kunnen zien wie er in de verte staat te zwaaien. Straks kan ik iedereen weer zien! Tot nu te zwaaide ik wel terug, als ik het zag, maar wist meestal niet wie je was vanaf een afstand. 

Een ander aspect is dat ik redelijk tot steeds meer nachtblind begin te worden. Als ik op de weg rij, lijkt het wel een kermis om me heen met al die verblindende lichten. Je krijgt er hoofdpijn van en dit wordt thuis weer niet op prijs gesteld natuurlijk. Ook dit kunnen ze verhelpen door een speciale techniek. Klinkt als super. Niet meer in het donker rijden met een zonnebril op om überhaupt iets te kunnen zien. 

Maar zover ben ik nog niet. Eerst zullen ze een kwetsbaar stukje lichaamsdeel onder handen moeten nemen. Als je er teveel bij nadenkt, zou je het zo annuleren en je "geliefde" bril weer opzetten. Wel zo veilig. Want er kan natuurlijk veel misgaan in je gedachtenwereld en al surfend op Google.

Toch ga ik de stap nemen en duim voor een goede afloop! Of volgende week naar m'n werk zònder bril of mèt hond en stok....

Kan iedereen 'omdenken'?

Als je het mij vraagt, is het onmogelijk dat bepaalde mensen kunnen "omdenken"..... Kansloze exemplaren. Bij nader inzien na een theateravondje "ja maar omdenk-show" van Berthold Gunster en Tim Winkel, moet iedereen hèt toch kunnen. Maaaaar, we zitten zo lekker veilig vastgeroest in ons "ja maar-leven" dat het toch wel een hele uitdaging blijkt problemen anders te zien. Je hebt niet eens meer door dat je zo bent!

Omdenken is een andere manier van denken, problemen veranderen in mogelijkheden. Lekker makkelijk gezegd, zul je denken. Het loslaten van een "ja-maar-leven" betekent open staan voor nieuwe dingen, dingen los durven laten wat automatisch betekent het verliezen van de controle. Voor velen onbewust een grootse angst.

• Ja maar, dat hebben we al geprobeerd...
• Ja maar, dat doe ik altijd al zo...
• Ja maar, dat gaat niet...
• Ja maar, dat kost teveel...
• Ja maar, zo werkt dat niet...
• Ja maar, hier is het anders...
• Ja maar, dat doen we hier niet....

Een geweldige verzameling van argumenten waarmee je aangeeft dat je niet openstaat voor anderen, voor andere ideeën, andere oplossingen, groei, ontwikkeling. Zonder dat je het doorhebt, bescherm je jezelf tegen alles wat nieuw, leuk, anders is en wellicht een oplossing voor het probleem wat je al jarenlang hebt!

Ik heb weleens het idee dat mensen ook geen oplossing wìllen voor hun probleem. Ze vinden het heerlijk eindeloos over alle moeilijkheden te zaniken die ze ondervinden, al die anderen de schuld te geven van hun probleem. Want als ze dit niet niet meer zouden hebben? Dan moeten ze anders denken, verliezen ze de controle, houden ze tijd over, kortom èng!

Om als bedrijf, samenleving, familie, mens niet stil te staan, hebben we meer mensen met een "ja-en-houding" nodig. Voordat je het weet, verlies je uiteindelijk altijd de controle.

Er zijn mensen die van nature een "positieve ja-en houding" hebben, mensen die het meeste als een uitdaging zien, vreselijk irritant voor mensen die nooit geen uitdaging zien.

Dan heb je mensen die het wel in zich hebben, maar die op de verkeerde weg zijn beland en dus bij moeten sturen, bewustwording.

En dan heb je natuurlijk de potentieel kansloze figuren. Mensen die alleen maar problemen zien, het een feest vinden zieltjes te winnen om ook op deze manier te denken. Bij veel mensen gaan al gauw de alarmbellen bij een ontmoeting met zo'n type, maar als je je dag niet helemaal hebt, blijken ze toch voeten aan de grond te krijgen. Jammer, want je bereikt er niks mee, maar dit hebben ze nog niet ondervonden. Komt nog.....

Omdat ik wel geloof in "omdenken" denk ik dat ook deze laatste groep een kans heeft om anders te gaan denken. Het zal wat bloed, zweet en tranen kosten. Waarschijnlijk zullen deze mensen zichzelf ook niet herkennen als zo'n type, en dat is nu juist het probleem. Maar het moet kunnen. Ik heb de gebruiksaanwijzing er niet voor, maar hij zal er zijn!

MAAR eerst eens be-, na-, omdenken bij welke categorie ik behoor.

Veertig jaar terugkijken.....

Vandaag veertig jaar geleden was het zover..... Ik werd geboren als eerste kind van mijn ouders in de Hoek van Holland. Een heel andere tijd dan 40 jaar later, maar ook zo z'n charmes. De tijd was eenvoudiger, mensen waren sneller tevreden, 1 tv in huis met 2 kanalen, geen afstandsbedieningen die kwijt raakten, als je de krant las was je op de hoogte van het laatste nieuws, een telefoon met draaischijf en snoer eraan, platen en cassettebandjes, de tijd ging snel, maar niet zo snel dat je moeite moest doen om hem bij te benen. Met hard werken, kwam je er wel.

Ik groeide op als tuindersdochter tussen de tomaten, sla en freesia's. Niet naar de kinderopvang of de crèche, gewoon of in bed of in de box op kisten in de tuin. Ik heb er volgens mij niks aan overgehouden.

M'n ouders hebben altijd hard gewerkt en werken nog steeds elke dag in de tuin. Voor ons kinderen (er kwamen er nog twee) was dit heel normaal. Ze waren er altijd, wel aan het werk. We moesten dan ook van jongs af aan meewerken. Ook daar hou je niks aan over. Het is naar mijn mening zelfs goed als je leert dat je er iets voor moet doen. M'n vader heeft me altijd ingeprent productief te zijn. Wat ik daar echter aan over heb gehouden, is dat ik moeilijk stil kan zitten..... Er zijn ergere dingen.

Ik heb een mooie kindertijd en jeugd gehad, veel vrijheid, veel beleefd, ontdekt, mooie herinneringen. Daar ben ik dankbaar voor. Heb natuurlijk net al ieder ander ook mindere dingen meegemaakt, maar ook die vormen een belangrijk deel van de persoon die ik nu ben. Het is een goede basis geweest voor een volgende stap naar een zelfstandig leven.

Nu veertig jaar verder, hoop ik minimaal op de helft te zijn, maar realiseer me dat ook ik, een mens van de dag ben. Ik doe m'n best hiernaar te leven. Te zijn wie ik ben, in plaats van te voldoen aan een beeld van anderen. Te doen wat ik belangrijk vind, in plaats van wat anderen goed of leuk voor mij vinden. De mensen toe te laten in mijn leven die op één of andere manier iets voor mij betekenen. Keuzes maken en werken aan iemand zoals ik later herinnerd wil worden.....

Voor een groot deel heb je namelijk de regie over je eigen leven in handen, door de keuzes die je maakt en de dingen die je doet. Als je deze regie niet neemt, wordt je leven door anderen bepaald en ben je slechts een speler in je eigen leven. Alles overkomt je. Blijven dromen is belangrijk, doelen in je leven, al zijn ze klein, heb ze!

Het leven begint bij veertig, steeds meer grijze haren, een paar rimpels en een paar zwabberende bovenarmen verder, ben ik toch blij dat ik deze leeftijd heb behaald. Want zo vanzelfsprekend is het natuurlijk niet. Dus ben ik blij met de aftakeling die me automatisch oud en ook wijzer maakt! Verjaardagen zijn tenslotte gezond, hoe meer je er hebt, hoe ouder je wordt. Hoera!

Spanning, vindingrijk, fantasie, leren?

Dit wordt waarschijnlijk het laatste jaar dat wij een goedgelovige in huis hebben. Sommigen vinden het onzin, maar ik vind het geweldig. Wat is het mooi in het verhaal van Sinterklaas te geloven. Iemand die zonder tegenprestatie iets schenkt aan jou. Het klinkt als een sprookje.

Als ik zo'n 35 jaar terugga in de tijd, kan ik me nog goed die positieve spanning herinneren. Wat was het een feest als de boot de bocht om kwam in de haven van Hoek van Holland. Dan begon het feest!

• 's-Avonds m’n schoen zetten, 's-ochtends heel vroeg op om te kijken of er al wat in zat....
• Teleurgesteld als de peen uit mijn schoen in het konijnenhok lag en er alleen een briefje lag dat ik vergeten was 'm te voeren.... Diep onder de indruk was ik dat de Sint alles doorhad.
• Slim zijn door m'n kaplaarzen neer te zetten, omdat daar een groter cadeau in kon, werd natuurlijk afgestraft met een lege holle ruimte.
• Elke dag proberen m'n schoen zetten, hoe meer kans ik had om Piet te treffen, wist ik te bedenken.
• Boos worden op m'n vader die eigen teksten zong, waardoor de Sint zo beledigd zou zijn, dat ie ons huis zeker over zou slaan.
• 's-Avonds proberen wakker te blijven om te horen waar die Piet nou naar binnen kwam.
• Uren zoeken en knippen in die speelgoedboekjes, keuzes maken.

Wat was het spannend allemaal, wat werd je vindingrijk, wat kreeg je een fantasie, wat leerde je veel!

Hoe ouder je werd, hoe meer dingen er niet klopten, maar je dacht er niet aan dat het weleens ene grote show zou kunnen zijn. Het kon toch niet waar zijn dat zoveel mensen aan iets meededen en het niet ècht was? Achteraf zeg ik, het lijkt het echte leven wel, maar dat terzijde.

Toen hoorde ik dat hij niet bestond, er kwamen wel 100 vragen in me op, die allemaal netjes beantwoord werden door m'n moeder. Teleurgesteld, maar ook weer spannend, omdat ik dit grote geheim met alle grote mensen mocht delen. Dat had ook wel wat.....

Nog steeds vind ik het een leuke tijd, die Sinterklaastijd. Wederom sta ik bij de haven te wachten, totdat die boot de bocht om komt. Het blijft toch spannend.

Wat is het leuk zelf in de huid van zo'n Piet te kruipen! Niet alleen voor kinderen, maar ook voor mensen om je heen, mensen in verzorgingshuizen, allen kijken Piet glimlachend aan als hij ook hen niet vergeet. Een aanrader om zo eens uit die comfortzone te stappen, iets voor iemand te doen. Een dankbare rol waar je ook op deze leeftijd veel fantasie van krijgt, nieuwe ervaringen opdoet en veel van leert..... 

Een nieuwe manier van leven!

Vroeger heb ik wat op m'n donder gehad, omdat ik veel te veel met m'n vriendin zat te bellen, urenlang. Toen nog via een vaste telefoon aan een snoer midden in de woonkamer. Wat heb je in hemelsnaam te vertellen als je d'r een uur geleden nog hebt gezien, vroeg m'n vader zich af. Ik was toen de 'jeugd van tegenwoordig'!

Toen ik 23 jaar geleden op studiereis ging naar Engeland, zag ik daar voor het eerst in Londen mensen al pratend met een telefoon aan hun oor op straat lopen. Ik wist niet wat ik zag. Wat een uitslovers om met zo'n ding op straat te lopen....

Nu ben ik zowat 40, enkele 65-plussers en wat vastgeroeste fossielen hebben nog geen mobiele telefoon, verder heeft iedereen zo'n ding.

Wat leek het in het begin een beperking zo'n telefoon, mensen weten waar je bent, kunnen je elk moment bellen, soort controle die niet echt prettig voelde.

Wat is het nu een handicap als je 'm niet bij je hebt, wat moet je zonder.... Je kunt niet bellen, berichten, fotograferen, filmen, telebankieren, internetten, facebooken, twitteren, spelletje spelen, buienradar bekijken, agenda checken, etc. 

Nu hebben we wèèr een 'jeugd van tegenwoordig'. De meeste communicatie gaat via de smartphone. Niet via bellen, maar via de social media en berichten. Een verschil met vroeger, nee in principe niet, alleen 'anders' en met meerdere mensen tegelijk. Je ziet dat de wereld steeds groter is geworden. 

Mensen die je vroeger alleen op een reunïe zag eens in de zoveel jaar, daar heb je nu een digitaal contact mee, waardoor het niet meer verwatert. Als je op een feestje bent, heb je niet alleen een persoonlijk contact met de mensen daar, maar ook vaak een digitaal contact met een netwerk van anderen. Ongezellig? Anders! Dertigers en veertigers maken hier nog keuzes in, jongeren niet, zij kennen geen andere wereld.

Tja, en meestal hebben de mensen die zich nog verzetten tegen de toekomst (wat niet kan, maar dan weten ze nog niet), het meeste commentaar erop. Persoonljk contact blijft natuurlijk leuk, maar een combinatie ervan kan het zeker verdiepen.

De meeste moeders bij het schoolplein zitten op Facebook tegenwoordig. Je weet dus wat er leeft, een groot deel van de communicatie is digitaal geworden. Wat blijkt het lastig als je iemand treft die niet deelneemt aan deze manier van contact. Mensen hebben geen zin/tijd om oud nieuws van een paar dagen geleden uitgebreid aan jou uit te leggen, terwijl de wereld al een paar hoofdstukken verder is. Dus je gaat iets missen, terwijl je aan de andere kant niets verplicht bent. Consequenties van je keuzes....

Voor de anti's is het natuurlijk een feest; gevaren, verontwaardiging, veroordeling en nadelen op te sommen. Weet echter in welke wereld je kinderen en kleinkinderen leven. Doe je best hier deelgenoot van te blijven. En zo niet, consequentie van je keuze, ook goed, maar ga niet mokken als je straks grijs en eenzaam bent, omdat niemand je meer 'belt'.....

De show van het leven!

Wat maken wij mensen, het ons moeilijk de buitenwereld een ander beeld te willen geven van wat en hoe we ècht zijn.

Menigeen steekt zich in de schulden om erbij te horen. Want als mensen denken dat je het niet kunt betalen, kunnen ze weleens denken dat het niet goed gaat. 

Meerdere keren per jaar op vakantie omdat het "nodig" is, een nieuwe auto omdat het toch niet zoveel lijkt te schelen in die kredietconstructie, de nieuwste telefoon omdat iedereen het heeft en nièt omdat je het kunt betalen........

Ik hoorde van de week van een gezin waarbij de kinderen van 6 tot 10 jaar zijn en met eigengemaakte grote slabben eten, omdat er absoluut geen vlekken op de kleding mag komen. De kinderen moeten dure kleding dragen die doorverkocht moet worden op internet. Ook spelen in deze kleding is uit den boze. Trauma voor het leven, basis voor nog meer ellende?

Het begint al bij babies die als perfect door het leven moeten gaan. Jij hebt de enige baby die nog nièt doorslaapt, huilt en je weleens achter het behang wil plakken. Terwijl het bij de anderen zò goed gaat, dat je aan jezelf gaat twijfelen. Totdat ze een burnout blijken te hebben, het kind altijd bij oma of de opvang afgeven. 

En dan de social media waarop iedereen het model gezin heeft en de perfecte relatie. Sommige mensen blokkeer je of wil je het liefst blokkeren omdat je eng wordt van de roze bril verhalen over hun bovennatuurlijke kinderen of hun "mannetje" die blijkbaar de perfecte echtgenoot is. De wonderen zijn de wereld nog niet uit hoor, dus het kan de waarheid zijn. Maar via het "the real life"-kanaal blijkt het toch heel anders, gewoon "echt" zoals bij iedereen.

Hoeveel mensen zijn er niet die bij hun huidige partner zijn terwijl ze diep ongelukkig zijn. Maar goed, voor de buitenwereld hebben ze nu een geweldig leven en dat is toch ook veel waard?

 

Nu begrijp ik dat je niet zomaar je ellende op straat legt, hoeft ook niet, maar om een sprookje te creeëren wat er niet is of waardoor je in de problemen komt, is het andere uiterste. Het is zonde van je energie en je geld om te investeren in iets wat niet haalbaar is of waarvan je niet gelukkig wordt. Aan de andere kant, als je zeker weet dat je het goed doet, door blijven gaan!

Wat vinden we het allemaal prettig om echte mensen te ontmoeten, die zichzelf durven zijn, want dan durf je het zelf ook. Het is nooit te laat om te worden wie je echt bent of wilt zijn.

CC-gedrag

Ja, maar mam dat doe jij toch ook!

Hoe leren kinderen nieuwe dingen? Door te kopiëren. De apen gingen ons hier al in voor, het gaat zelfs zo bij volwassenen. Handig om te weten? Dit zien wij meestal niet zo....

We willen kinderen alles leren, doen alles netjes voor, geven het goede voorbeeld. Maar wat als we onze rol als 'goed voorbeeld' even zijn vergeten, door drukte, stress, irritatie, een bad-hair-day. Of je doet dingen die je zelf niet eens beseft. Ook niet gewenst gedrag wordt namelijk gekopieerd. 

Als ik vraag aan Teuni (6) om haar kamer op te ruimen, doet ze dit natuurlijk niet. Want op mamma d'r bankje liggen ook kleren die ze niet opruimt.... Vroeger zei ik dan, maar mamma mag dat wel, want ik ben namelijk mamma, maar daar trapt ze nu bij nader inzien niet meer in.

Hetzelfde geldt ook voor medewerkers in een bedrijf. Als leidinggevenden het goede voorbeeld niet geven, zullen de mensen dit niet kopiëren. Het is zelfs zo dat medewerkers hetzelfde soort gedrag vertonen als hun leidinggevenden, natuurlijk binnen het kader van het eigen karakter. Gewoon CC-gedrag. Een leidinggevende wil dit natuurlijk niet zien, want om van iemand anders ongewenst gedrag te signaleren is vele malen makkelijker dan van jezelf. Als dan ook nog blijkt, dat je zelf zorgt voor dit gedrag, kijk je liever even een andere kant op, want wat moet je nou met die informatie?

Blijkbaar kun je mensen van alles leren als je het zelf consequent volhoudt. Daarbij komt dat aanleren weer makkelijker is dan afleren. Kijk eens naar jezelf in de spiegel, niet alleen naar de buitenzijde, maar een stukje verder.

Je kunt het krijgen zoals je het hebben wil, en andersom.

Hoe klant-onvriendelijk is Nederland?

Klant is koning roepen alle eigenaren van winkels!  Vinden hun werknemers dit ook? Zij hebben tenslotte de contacten met de klant. Natuurlijk zeggen ze van wel in hun functioneringsgesprek, maar is hun gedrag hier ook naar? Vinden ze mensen echt leuk? Werken ze met plezier?

Ik vraag me het af. Ik zal een paar voorbeelden geven;
 

Bij het Kruitvat in mijn geboorteplaats gaan 10 minuten voor tijd de lichten uit. Je ziet amper de producten nog staan en struikelt over de dozen die op de grond staan. Het is overduidelijk dat je heel snel moet vertrekken, tenminste zo kijkt het personeel naar je. De eerste keer dacht ik dat de stroom uitviel, maar volgens de "gediplomeerde verkoopster" is dit ingeprogrammeerd en kunnen ze hier niks aan doen. Ja hoor!

Bij de Zeeman in dezelfde plaats gaan de niet representatieve dames een kwartier voor sluitingstijd met z'n allen voor de ingang staan roken. Als klant zijnde haal je het niet in je hoofd door zo'n nicotinewolk binnen te stappen, dus blijf je op veilige afstand van de Zeeman. Ja dames, op tijd sluiten maar, er zijn het laatste kwartier toch geen klanten meer gekomen. 

Bij de poulier in mijn woonplaats, gaan ze zelfs 35 minuten voor tijd de vitrine al leegruimen. Als je dan vraagt of ze eerder dichtgaan, kijkt ze je verbaasd aan en zegt, nee, gewoon om 18.00 uur, hoezo? En dan toch een potje lastig kijken als de binnengekomen klanten producten van haar ingepakte karren willen....

En vorige week bij de C1000 in een naastgelegen plaats. Daar hebben ze het drukker met het onderling regelen van hun pauzes dan met klanten. Dat ze in hun onderlinge discussies en gelach ook nog af moeten rekenen met klant, is toch best lastig. Gewoon zonder te vragen, aangeven dat ze eerst de broodjes van

haar collega afrekent, omdat het anders van haar pauzetijd afgaat.

Je voelt je gewoon bezwaard als je aangeeft dat je wilt pinnen. Maar goed je krijgt toch geen reactie terug. Heel vreemd om onzichtbaar te zijn in een supermarkt. Het lieve kind heeft niet eens door hoe klanten zich moeten voelen.

Nu kan het ook anders hoor, het is niet allemaal kommer en kwel rondom Maasdijk. De jeugd die bij de plaatselijke Plusmarkt werkt, is altijd even vriendelijk en behulpzaam. Ik vraag me weleens af, hoe dit kan?

Ook bij onze 3-sterrenbakker in Maasdijk, hebben ze aandacht en tijd voor ons klanten. Je ziet dat mensen ook speciaal voor die aandacht en vriendelijkheid naar Maasdijk komen voor een 3-sterrenbroodje. Ze voelen zich speciaal, ze voelen zich echt klant. Ze zijn de koning te rijk!

 

Het verschil is, naar mijn mening, dat bij de eerste voorbeelden de eigenaren niet aanwezig zijn en dus niet aan kunnen geven wat gewenst is. En bij de laatste twee voorbeelden is dit wel het geval. Mensen die het werk niet leuk vinden, heel de dag wachten totdat ze eindelijk naar huis kunnen, klanten lastig vinden, werken hier niet. Die werken bij dìe andere winkels.

Wat als je nou een bedrijf in een andere branche hebt? Want elk bedrijf heeft tenslotte klanten! Heb je de juiste mensen in dienst? Er valt zoveel meer te verdienen qua werkplezier èn geld als je weet wat er gebeurt in je bedrijf. Weet je hoe je het wil hebben, geeft dit aan bij je personeel. Anders kan het weleens anders zijn dan je denkt.

Zijn optimaal geteelde producten, plofgroenten?

Als ik kuikens heb, elk jaar rond Pasen, zijn ze in het najaar nog steeds geen volgroeide kip, Dat duurt toch minimaal 7-8 maanden. Ik geef ze elke dag gewoon te eten en te drinken. Eigenlijk leven ze een heel natuurlijk leven op een stukje grond waar ze heel de dag tokkend rondlopen. 

Hoe kan het dan dat de kipfiletjes die ik in de winkel koop, binnen 6 weken gegroeid zijn? Kuikens die in zo'n korte tijd, een soort "plofpuber" worden en bij een gewicht van 2 kg gereed zijn voor de BBQ. Een feit; het is wèl beter voor het milieu, snellere productie dus lagere kosten, het enige probleem is dat het eigenlijk niet te eten is, maar dat kan ook opgelost worden! De ontbrekende smaak breng je eraan door veel kruiden en sausjes erop te gooien en dan gaat het best zo'n turbokippie.....

We vinden het allemaal geen stijl, maar is het in de groententeelt anders? Een groot verschil is dat er geen dierenleed aan te pas komt, maar hier doel ik niet op.

De grenzen van de productie aantallen worden steeds verlegd. Steeds meer kilo's uit een vierkante meter! Er wordt natuurlijk op smaak geteeld, wordt er aangegeven, maar de productie-aantallen blijven het belangrijkst.

Heb je weleens een aardbei uit de volle grond gegeten en één gegroeid via een andere vorm van substraat? Of een tomaat, komkommer, etc? Echt een wereld van verschil. Eerst denk je bij het eten van producten uit de volle grond, hé, wat smaakt dat anders..... Ik heb gemerkt dat mijn smaak gewoon vervaagd is en dat ik gewend geraakt bent aan afgevlakte smaken. Het zijn de sausjes die het 'm doen!

Mijn komkommerplant thuis groeit langzamer dan bij de toptelers, omdat ie niet optimaal wordt geteeld, niet volgestopt wordt met de perfecte combinatie aan meststoffen en heel veel water. Het voordeel is wel dat ie naar komkommer smaakt! Dus het nadeel van smaak, is een lagere productie, dus minder opbrengsten. Gaan consumenten meer betalen voor smaakproducten? Of willen we straks geen "plofgroenten" meer en moeten telers na gaan denken over andere manieren van telen? Ik weet het niet......

Zou jij blij zijn met jou als je de ander was?

Ik vraag me toch werkelijk af of mensen dit zich afvragen? Zou je jezelf als buurman willen hebben? Of als collega? Of als partner?

Het moet wel zo zijn dat velen er echt niet bij nadenken! Je ziet van die ouwtjes aan het einde van hun (enige) leven achter de geraniums zitten te vereenzamen, geen bezoek, gezicht als een zuurpruim en een volle klachtenlijst. Wachten op niemand. Ook dan denken ze nog niet na over 'waar ging het mis'? Want ook dan ligt het aan de buurvrouw en de rest..... En een kans om het volgende keer anders te doen, is er echt niet, want je staat op het eindstation. Verder gaat de trein niet.

Ik denk dat als je niet heel de dag zit te klagen en zit te zeiken, dingen ook eens positief inziet, blij wordt van de kleine dingen, ècht geïnteresseerd bent in ander, je elke week bezoekers hebt als je in zo'n verzorgingshuis zit te tobben.

Hoe kun je er nou voor zorgen dat je op tijd inziet dat je op die eenzame doodlopende weg zit en die tomtom je alsnog op de goede weg zet?

Vraag eens aan een collega wat hij van je vindt en geef hem dan ook het veilige gevoel dat ie ook tips dùrft te geven. Sta open voor anderen. Zie je leven als een weg met vele leermomenten. Niemand is halverwege al volleerd. Vraag je partner eens oprecht wat hij of zij leuk en minder leuk aan je vindt. Durf eens eerlijk na te denken over jezelf of dit misschien wel zo is.

Kijk eens ècht om je heen, let eens op de non-verbale communicatie als je ergens binnen stapt na je vakantie. Zie je blije gezichten of voel je een 'heerlijk briesje' van zuchtende mensen die uit fatsoen vragen hoe je vakantie was, maar niet luisteren naar het antwoord.

Even de andere kant; er bestaat geen mens die het met iedereen kan vinden. Dus heb niet de illusie dat iedereen je aardig moet vinden, dat kan niet.

Ik ben ervan overtuigd dat elk mens talenten heeft, allemaal op verschillende gebieden. Handig, dan kun je elkaar aanvullen! Weer eens wat anders dan je juist te irriteren aan anderen die niet zijn zoals jou. Waarom zien veel mensen ze niet?Kijk eens waar je goed in bent, wat je leuk vindt en wie je daarmee kunnen helpen. Kijk eens wat anderen beter kunnen dan jou en waardeer dit in hen. Er kan weleens een wereld voor je open gaan, in plaats van achter die muur te blijven zitten, om jezelf af te schermen tegen de boze buitenwereld. Sta jezelf en je ontwikkeling niet in de weg. Het is eenzaam achter die muur!

Ben jij geworden wat je dacht te worden?

Teuni (6) "Mam, wat wilde jij vroeger worden toen je klein was?" Daar moet mamma eens overna denken......

Zijn de wensen, ideeën en gedachten van zo'n 30-35 jaar geleden uitgekomen? Toen nog spontaan denkend dat je alles kon worden, dat alles geweldig was, niet geremd door een verplichte beroepskeuze om de zekerheid te hebben een gezin te kunnen onderhouden, opleidingskosten, het familiebedrijf over te nemen of om iets te bereiken.

Gewoon vanuit het kinderhart, wat je echt leuk vond. Brandweerman omdat je het uniform zo mooi vond, niet denkend aan de nachtdiensten, het gevaar, etc. Juffrouw, omdat kinderen je zo leuk leken, niet denkend aan de bezuinigingen, de stress, onhandelbare kindertjes, etc.

"Nou Teun, mamma, wilde wel dierenarts worden of schoonheidsspecialiste. Ze vond best veel dingen leuk. Wat ze echt niet wilde, was heel de dag achter een bureau op een kantoor, binnen zitten. Dit stond er in het oude vriendenboekje van de tijd dat mamma net als jij op school zat.

"Maar mam, dat doe je nu toch?" "Ja Teun, dat doet mamma nu wel zo ongeveer....... En ze vindt het eigenlijk toch wel leuk".

"Gelukkig mam!"

Het zijn het verhaal en de persoon die het 'm doen!

Waarom koop jij nou iets?

Er gaat een ingewikkeld proces aan vooraf wat zich tussen ieders oren afspeelt. Voor een groot deel onbewust. Als je erover nadenkt, echter weer heel logisch.
Veel commerciële mensen denken dat het de klant vooral om de prijs en kwaliteit gaat. Ik ben ervan overtuigd dat er andere factoren op een veel hogere plaats staan. Het verhaal en de persoon zijn bepalend voor de aankoop. De prijs mag zelfs hoger zijn en kwaliteit moet eigenlijk vanzelfsprekend zijn. 

Als je op de rommelmarkt een mooi, glimmend servies ziet staan, klinkt het toch geweldig als een aardige, nette en wat oudere dame vol passie vertelt dat het van haar grootmoeder is geweest en het altijd in een antieke kast heeft gestaan. Zij heeft het begin 1900 gekregen van haar ouders die er hard voor gespaard hadden, omdat haar grootmoeder ging trouwen. Het kwam alleen op zondag uit de kast, zo goed als nieuw en meestal binnen gestaan en van een oud vrouwtje geweest. Helaas moet ze het met pijn in haar hart verkopen, want ze gaat verhuizen.
In plaats van dat er een onverzorgd mannetje staat, hetzelfde servies, maar dan in een schoenendoos en grijs van het stof, weinig geinteresseerd in jou, omdat hij bezig is met de verkoper naast hem over de voetbal van gisteren. Je moet twee keer roepen, voordat hij doorheeft wat je wilt. Hij roept de prijs en als je vraagt waar het vandaan komt, geef tie aan dat ie dat allemaal niet weet, omdat hij het ook maar opkoopt om wat te verdienen, want hij heeft geen werk....
 
Waar zou jij dit servies willen kopen?

Het gaat om het verhaal en de klik die je met de persoon hebt, het gunnen, de aandacht die je krijgt als klant, de interesse die je in elkaar hebt, oprechtheid, het gevoel, de entourage. En of je dan 10 of 20 euro betaald is dan niet belangrijk. Het gaat om het goede gevoel en de beleving die je koopt. 
Ook moet je niet vergeten dat er ook een verwachting wordt gewekt. Je verwacht dat het servies bij de dame duurder is dan bij de meneer. Dit betekent dus dat als alles klopt, de klant ook verwacht dat je prijs iets hoger is en dit mag ook! Mocht er dan misschien iets mis zijn met één van de bordjes, dan denk je aan de dame en zie je dit als de tand des tijds.

Voordat iedereen zegt, er zijn ook mensen die alleen op prijs kopen! Ja, die zijn er ook, maar wil je die als (vaak eenmalige) klant? Is een keuze.....

Leuk als je erover nadenkt..... Gezien de gedachten van veel verkopers, liggen hier dus heel veel kansen. Zorg dat het plaatje klopt, leer je klant kennen, voldoe aan verwachtingen, geniet van klantcontacten, investeer, iedereen blij!

De wereld over 10 jaar......

Tien jaar lijkt een hele tijd, dat is het ook, wat gaat en kan er veel gebeuren in deze tijd. Niet alleen ik verander, maar ook de wereld om mij heen. Hoe ouder ik word, hoe sneller de wereld lijkt te veranderen. Ik neem aan dat anderen hier ook last van hebben?

Hoe doen we onze boodschappen in 2022? Gaat we alles bij authentieke, ambachtelijke "makers"  kopen die een verhaal hebben, waardoor we een beleving bij het product krijgen? Of bestellen we alles via de Ipad en wordt dit op de meest makkelijke en zakelijke manier thuis bezorgd? Tijd is geld.
Misschien zullen we voor een deel zelfvoorzienend worden om zo onze kinderen wijze lessen mee te geven. Want je moet er toch niet aan denken dat je kinderen of kleinkinderen denken dat aardbeien uit het land van Sinterklaas en tomaten uit het land van de pizza komen.... En dus niet in NL groeien omdat alles achter gesloten deuren gebeurd.
Worden tuinbouw producten in verdiepingsgebouwen geteeld onder kunstmatige omstandigheden of juist zo natuurlijk mogelijk? Wat wil de consument over 10 jaar?

Als je dat wist, zou dit het leven een stuk makkelijker maken! Gelukkig is het leven een uitdaging en moet je ervoor zorgen dat je voorbereid bent.

Het is een feit dat de consument steeds mondiger wordt en steeds meer informatie tot z'n beschikking heeft. Je maakt een consument niets meer wijs. Ze weten wat ze willen, je hoeft het alleen maar aan te bieden op het juiste moment. Een binding met een consument is belangrijk, want het overstappen naar een andere bedrijf, wordt steeds makkelijker. De markt beperkt zich niet meer tot plaatselijke winkels, maar strekt zich wereldwijd uit door internet. Consumenten hebben weinig beperkingen meer, des te meer mogelijkheden. Onderscheidend vermogen en toegevoegde waarden zullen voor bedrijven steeds belangrijker worden. Producttechnische zaken die voor veel verkopers nu nog heel belangrijk zijn, zijn voor consumenten als vanzelfsprekend. Dit soort informatie willen ze niet horen.
De wereld wordt transparanter, er wordt kennis gedeeld om er samen beter van te worden, maar wil iedereen hieraan meedoen. Want kennis is macht. De één zegt namelijk dat als je kennis deelt, het zich vermenigvuldigt en de ander zegt, als je kennis deelt, heb je nog maar de helft. Angst voor de toekomst is dan ook een slechte raadgever, als je het mij vraagt.
Gelukkig blijft de consument wel voorspelbaar als je opgelet hebt; ze willen waar voor hun geld, ze willen aandacht, respect, gehoord worden, erbij horen. Dus als we deze behoeften invullen, krijgen we geld voor onze waar.

Iets wat vastgeroest is, werkt niet goed meer.....

Ik was deze week bij een klant. Een foto maken voor de website om in de rubriek "onze klanten" te zetten. Want wat is nou mooier dan een lachende klant op je website. Je kunt zelf wel vertellen dat je als bedrijf heel goed bezig bent,  maar dit zegt elk bedrijf. Dus hier doen we wat aan. Het is keer op keer weer geweldig deze gedreven mensen over hun passie te horen vertellen en dan KLIK.
Maar goed, daar liep ik een vertegenwoordiger tegen het lijf van een kassenbouwbedrijf. Ik kon de beste man niet; grijs haar, leeftijdscategorie rond de 60, aardige man en al ruim 25 jaar in dienst.  Dus, ik zeg gekscherend "Zo, dus vastgeroest?" Verwachte een verdedigingsantwoord, maar kreeg als antwoord "Ja, ik zit m'n tijd wel uit hoor, ik maak me niet druk meer". Dat zet je aan het denken.
Want zo hebben we er nogal wat in de arbeidsmarkt, de babyboomers die nog jaren moeten werken, gouden tijden hebben beleefd en hun tijd wel uit zitten. Door de op poten staande wijzigingen in het ontslagrecht, zal er wel iets gaat veranderen. Tenminste dat lijkt me wel verstandig. Anders zullen velen van dezen, een probleem hebben, verwacht ik.
Hoe krijg je mensen weer in beweging?

De wereld is enorm snel veranderd, zonder dat velen dit hebben opgemerkt trouwens. De veranderingen die ze om zich heen zien, zijn volgens hen slechts tijdelijk. Het wordt vanzelf weer zoals vroeger, want vroeger was alles beter, blijven ze dromen. Ze hebben het altijd zo gedaan, zo ging het altijd goed dus het lijkt ze ook beter dit zo in stand te houden. De afstand tussen deze achterblijvers en de nieuwe wereld wordt steeds groter. Want wie heeft er nou contact met een ander via social media? Dat is niet normaal!

En wat nou vervelend is, dat niet alleen wij, maar ook deze mensen steeds langer moeten werken. Dus de jongeren moeten nog vele jaren met deze mensen samenwerken. De jongere generatie vecht als het ware tegen de oudere generatie. En de oude garde temt op zijn beurt de jonge. De jongeren zijn ambitieus en flexibel; de ouderen schermen met wijsheid en ervaring.Gaat dit goedkomen? Of kunnen deze ervaren medewerkers dit op een goede manier overdragen aan de jonge enthousiatelingen zonder ze te remmen?

Nu een stapje van 20 jaar vooruit in de tijd... Hoe voorkom ik dat ik ook roestvorming ga vertonen? Bobbeltjes waar je het niet verwacht? Ik ben er bewust mee bezig roest te voorkomen, maar wellicht stonden zij die verder dromen, er ook wel zo in op mijn leeftijd. Is het een feit wat mij ook gaat overkomen of iets waar je toch invloed op hebt? Ik hoop het laatste....

Sollicitanten in alle soorten en maten

Na jarenlang een mooie verzameling aan sollicitanten te hebben gesproken voor verschillende functies, blijven mensen verrassend!
Vaak verrassen ze je in positieve zin, maar ook weleens vanuit een compleet andere hoek. Zonder dat deze mensen hier erg in hebben trouwens.

De standaardvragen zijn ingestudeerd en worden meestal keurig netjes beantwoord. Daarom stel ik deze natuurlijk niet. Juist de onverwachte vragen, geven vaak geweldige of juist bedroevende antwoorden.
Mensen vertellen over hun passie, maar ook dat ze van aanpakken weten, terwijl meneer A al 5 maanden bezig is met het behangen van een gangetje. Meneer B kan goed in een team werken en is een kei in communicatie. Dat dit lijnrecht staat op de ruzie als bestuurslid van de duivenvereniging, waar hij eigenlijk met niemand samen kon werken, omdat het allemaal lastige mensen zijn, vergat hij.
Bij meneer C kreeg je een 'apart' gevoel als hij moest lachen, de manier van lachen kan veel zeggen over iemand, vooral als hij heel hard lacht om zijn eigen grappen met het geluid van een bepaald diersoort en de rest van de aanwezigen kijkt elkaar vragend aan.

Ik leer veel van mensen! Enige tijd geleden arriveerde bijvoorbeeld meneer D om te solliciteren in een grote bus, de deuren gingen open, de klep kwam eruit en de rolstoel reed naar beneden. Toch raar als je dit niet verwacht. Bespreekruimte op de 1e verdieping kon geannuleerd worden bij deze. Hij gaf aan dat hij dit niet in zijn CV zette, omdat hij anders niet werd uitgenodigd. Zit wat in! Hij bedankte ons na het gesprek voor onze tijd. Hij waardeerde het ontzettend dat hij als 'normaal' mens werd behandeld en niet binnen 2 minuten met heel het circus weer kon vertrekken. Dit was namelijk meestal het geval. Eerlijkheid gebied me te zeggen, dat dit wel door mijn hoofd schoot. Heel blij dat ik niet voor dit scenario had gekozen. Door dit gesprek ben ik wel na gaan denken dat alles wat ik kan, voor mij vanzelfsprekend is, maar voor anderen kan dit dus anders zijn.

Sollicitatiebrieven zijn ook allen verschillend, maar toch in rubrieken in te delen:
- Ik moet deze brief schrijven, maar alstublieft neem me niet aan.
- Ik wil wel werken, maar het moet allemaal niet teveel gevraagd zijn.
- Ik wil een andere baan, misschien is dit wel wat.....
- Het lijkt me geweldig om hier te werken!

Die laatste categorie, daar doe ik het voor. En je haalt ze er binnen een paar zinnen uit, geweldig! Ze lopen niet dikgezaaid, maar ze zijn er nog. Elk bedrijf zoekt deze kandidaten, vreemd dat er relatief zo weinig van lopen. Kunnen mensen uit de eerste rubrieken ervoor zorgen dat ze tot de laatste rubriek gaan behoren? Zodat ze niet het standaard rijtje op hoeven te noemen, waarom ze geen werk hebben of kunnen vinden; niemand wil me, heb al 64 brieven verstuurd, kan er ook niks aan doen....

Ieder mens is uniek en heeft talenten. Wat doe je met die talenten, hoe sta je in het leven, dat zijn keuzes die je maakt en deze hebben grote invloed op de wereld om je heen. Kijk eens echt in de spiegel, handig om te weten hoe en wie je bent als je gaat solliciteren! Vraag eens aan een ander hoe je overkomt. Dit voorkomt zeker teleurstellingen.